استان قزوین را بیشتر بشناسید! + معرفی اماکن تاریخی و گردشگری

به گزارش خبرنگار گروه فضای مجازی ، استان قزوین از سمت شمال شرقی با استان مازندران، از سمت شمال با استان گیلان، از سمت شرق و غرب به ترتیب با استان‌های تهران و زنجان و از جنوب با استان‌های مرکزی و همدان همسایه می‌باشد.

این استان در سال ۱۳۷۵ از استان تهران جدا شد و به همراه تاکستان از استان زنجان تشکیل استان تازه‌ای با مرکزیت قزوین را داد.

بنا بر روایات تاریخی سنگ بنای شهر تاریخی قزوین به شاهپور اول ساسانی بر می گردد. شاهپور این شهر را برای جلوگیری از حمله دیالمه بنا نمود و در آن دژ و استحکامات به وجود آورد و سپاهیان خود را در آنها استقرار داد.

به مرور زمان، پایگاه نظامی شاهپور توسعه پیدا کرد و هسته اصلی شهر قزوین به وجود آمد. موقعیت این شهر همواره به عنوان گذرگاه مهم طبرستان و دریای خزر اهمیت فراوان داشته و دارد.

بعد از حمله اعراب به ایران و آغاز دوره فتوحات اسلامی، براء بن عازب که از سرداران بنام عرب بود در سال 24 هجری قمری قزوین را محاصره کرد. مردم قزوین همانند بسیاری از نقاط دیگر اسلام را پذیرفتند و از پرداخت جریمه معاف شدند. قزوین که در دوره ساسانیان پایگاه مستحکمی برای جلوگیری از هجوم مهاجمان دیلمی بود، در دوره اسلامی نیز به پایگاه و مبداء عملیات بعدی لشگریان عرب تبدیل شد.

در دوره‌های بعد، هنگامی که هارون الرشید خلیفه عباسی در راه خراسان از قزوین می‌گذشت پس از آگاهی از گرفتاری‌های مردم قزوین در مقابل هجوم‌های دیالمه و مقاومت شجاعانه آنها دستور داد سعد بن العاس، والی عراقین و قزوین، حصاری به دور مدینه موسی و مبارکیه بکشد و مسجدی نیز در آن بسازد، ولی به علت مرگ هارون الرشید، حصار ناتمام‌ ماند، تا اینکه یکی از فرماندهان ترک دستگاه عباسی به نام موسی ابن بنا که مامور جنگ با حسین بن زید علوی شده بود، در سال 256 هجری قمری بنای آن را به پایان رساند.

این استان، بر پایه واپسین تقسیمات کشوری، دارای ۶ شهرستان، ۱۹ بخش، ۲۵ شهر، ۴۶ دهستان و ۱۵۴۷ روستا است.

شهرستان‌های استان قزوین عبارتند از:

تاکستان، بوئین زهرا، آبیک، شهرستان البرز و شهرستان آوج

بیان این نکته خالی از لطف نیست که استان قزوین سابقاً بخشی از استان زنجان بوده‌است.

دروازه‌های قزوین:

شهر قزوین در گذشته هشت دروازه داشت که به نامهای دروازه رشت، باغ‌شاه، درب کوشک، تبریز، تهران، شیخ‌آباد، امام‌زاده حسین و خندقبار معروف بودند.

امروزه از آن میان، تنها دو دروازه درب کوشک و تهران باقی مانده‌اند. دروازه درب کوشک که در انتهای خیابان آزادی قرار دارد، در دوره قاجاریه ساخته شده و در سال 1296هجری قمری در دوره حکومت عضدالدوله،کاشی کاری شده است. دروازه قدیم تهران که در خیابان تهران قدیم قرار دارد،از بناهای دوره قاجاریه است که در سال 1347 شمسی مرمت و کاشی‌کاری شده است.

اماکن تاریخی و گردشگری استان قزوین:

پل شاه عباسی، پل لوشان، سد سیدعلی‌خان، سد سپهسالار، کاروانسرای خورمه، کاروانسرای پنبه، کاروانسرای غازان، کاروانسرا سلطان‌آباد، سرای رضوی، سرای وزیر، سرای سعدیه، سرای ضرابخانه، سرای گلشنف سرای حاجی رضا، سرای شاهرودی، گرمابه صفا، تپه الوند، قلعه الموت، قلعه نویزر شاه، قلعه لمبستر، قلعه سمیران، قلعه سنگرود، قلعه شیرکوه، قلعه ساسان، قلعه رشوند، قلعه نیاق، سردر عالی‌قاپو، عمارت چهل ستون، برج باراجین، برج سنگی، یله گنبد، کافر گنبد، آب انبار حاج کاظم، آب انبار حکیم، آب انبار سردار بزرگ، آب انبار سردار کوچک، آب انبار پنجه علی، آب انبار مسجد جامع، آب انبار خطیب، آب انبار حاج ملا، آب انبار حاج کریم، آب انبار رزگره، آب انبار شیشه گر، آب انبار خان، آب انبار لالو، آرامگاه مستوفی، آرامگاه قزوینی، آرامگاه مجاهدین، آرامگاه شیخ غزالی، آرامگاه معصوم، آرامگاه پیر سفید، گازرخان، هرزویل، رودخانه حاجی عرب، رودخانه الموت، رودخانه شاهرود، خر رود، چشمه یله گنبد، چشمه های ترش و لرزان، قله اوان، گورستان حسن آباد، گورستان شاه کوه، حسینیه امینی‌ها، امام زاده اباذر، امامزاده اسماعیل، امامزاده بی‌بی‌زبیده، امامزاده بی‌بی‌سکینه، امامزاده زرآبادف امامزاده شاه حسین، امامزاده ویس، امامزاده سلطان محمد، امامزاده نجم الدین، امامزاده آمنه خاتون، امامزاده علی، امامزاده علی اکبر، پیغمبریه، مسجد جامع کبیر، مسجد حیدریه، مسجد النبی، مسجد سنجیده، مسجد سردار، مسجد مسعودیه، مسجد صالحیه، مسجد پنجه علی