افتتاح «دفتر تعزیه و آیین‌های نمایشی» آرزوی قلبی من بود
به گزارش گروه فرهنگی به نقل از پایگاه خبری حوزه هنری، کوروش زارعی مدیر مرکز هنرهای نمایشی حوزه هنری در ابتدای این مراسم گفت: طی دو سالی که مسئولیت مدیریت مرکز هنرهای نمایشی حوزه هنری را برعهده داشته‌ام همواره آرزوی قلبی من بود تا دفتر «تعزیه و آیین‌های نمایشی» راه‌اندازی شود. دوست گرانقدرم آقای فاضل نظری، معاون هنری حوزه هنری، نیز دغدغه راه‌اندازی این دفتر را داشته‌اند و معتقدند جایگاه حوزه هنری است که به آیین‌ها و نمایش‌های آیینی بیشتر بپردازد.
وی افزود: حوزه هنری متولی اصلی تئاتر کشور نیست اما امیدواریم حرکت‌ها و فعالیت‌های ما، منشأ خیر و برکتی برای کلیت تئاتر و جامعه نمایشی کشور باشد. به طور حتم در حد توان، همواره خدمتگزار تئاتر ایران و جوانان مستعد هنرهای نمایشی خواهیم بود.
این بازیگر و کارگردان تئاتر اضافه کرد: مرکز هنرهای نمایشی حوزه هنری بر آن است تا جوانان علاقه‌مند و با استعداد در عرصه هنر تعزیه و نمایش‌های آیینی را شناسایی کند و زمینه‌های پرورش ایشان را فراهم سازد تا چراغ نمایش‌های آیینی را استوار به دست گیرند.
وی خاطرنشان کرد: «تعزیه» میراث بزرگی است و دنیا، هنر نمایش ایران را با هنر تعزیه می‌شناسد. هنری که در یونسکو ثبت جهانی شده و وظیفه خود در حوزه هنری می‌دانیم که در حد بضاعت، از این هنر ارزشمند پاسداری کنیم.
زارعی با اشاره به فعالیت‌های مرکز تحت مسئولیت خود در عرصه نمایش‌های آیینی یادآور شد: دفتر «تعزیه و آیین‌های نمایشی» دو سال است که به طور غیر رسمی در مرکز هنرهای نمایشی حوزه هنری فعالیت می‌کند و رویدادهایی همچون برگزاری دو دوره جشنواره نقالان علوی و همراهی در برگزاری سوگواره پرده‌خوانی رضوی از جمله فعالیت‌های این دفتر بوده است که از امروز به‌طور رسمی و با مسئولیت محسن میرزاعلی، فعالیت خود را پی خواهد گرفت و ان‌شاءالله در آینده شاهد اتفاقات پربارتر و مبارک این دفتر خواهیم بود.
وی همچنین به رونمایی از دو کتاب جدید در زمینه تعزیه و شبیه‌خوانی اشاره کرد و افزود: امروز از دو کتاب ارزشمند رونمایی خواهد شد؛ کتاب «آشنایی با مبانی شبیه‌خوانی» نوشته استاد داوود فتحعلی‌بیگی و کتاب «ادبیات ایران و آیین شبیه‌خوانی» تالیف دکتر محمدحسین ناصربخت، منابع ارزشمندی هستند که افتخار چاپ و نشر آن بر عهده حوزه هنری بوده است.
زارعی در پایان گفت: امیدواریم توفیق داشته باشیم تا بتوانیم کتاب‌های بیشتری در این عرصه منتشر کنیم. پیش‌کسوتان بسیاری هستند که تاریخ شفاهی تعزیه و شبیه‌خوانی را در سینه دارند و لازم است تا این اطلاعات مکتوب و مدون شود و در اختیار جوانان قرار گیرد. از این رو از اساتید ارجمند این عرصه نیز تقاضا داریم که در این مسیر ما را همراهی کنند.
