شعر، گریه شاعر است/ در دوران جنگ محتوا برای شاعر ملموس بود

14:11 - 16 تير 1393
کد خبر: ۳۷۸
دسته بندی: فرهنگی ، عمومی
خبرگزاری میزان: یک شاعر آیینی با اعتقاد بر این که در دوران جنگ تحمیلی برای سرودن شعر، محتوا قابل لمس بوده است، شعر را گریه شاعر می‌خواند، گریه‌ای که نمی‌تواند نکند، نه این که می‌تواند بکند.

: یک شاعر آیینی با اعتقاد بر این که در دوران جنگ تحمیلی برای سرودن شعر، محتوا قابل لمس بوده است، شعر را گریه شاعر می‌خواند، گریه‌ای که نمی‌تواند نکند، نه این که می‌تواند بکند.


به گزارش ، قادر طهماسبی (فرید) شاعر پیشکسوت و آیینی کشورمان در گفت و گو با خبرنگار پایگاه خبری حوزه هنری با بیان این که از قدیم بحث بر روی اهمیت فرم و محتوا وجود داشته است، اظهار کرد: در طول این سال ها گاهی فرم قالب بود و گاهی محتوا. در حال حاضر می بینیم از لحاظ فرم، کیفیت آثار بالاتر رفته است و از نظر محتوا هم می بینیم که پیام های جدید و حرف هایی که قدیم نگفته بودند، شاعران امروز می گویند.
وی اظهار کرد: چیزی در شعر امروز کم است، هم محتوا و هم فرم در شعر امروز درست است و پیام شعر بسیاری از آثار جوانان را کامل تر از شعر خودم می بینم. اما اشعار آن روح و حس لازم که یک انسان را تکان بدهد، ندارند.
فرید با تاکید بر این که رسالت شعر این است که انسان را متحول کند، عنوان کرد: آثار حافظ انسان را در خود فرو می برد و گریه آدم را می گیرد و آثار صائب جلوه های هنری انسان را بیرون می آورد و به تحسین وا می دارد. در حال حاضر می بینم که شعرها از نظر قوت با شعرهای سبک هندی برابری می کند، اما روح لازم را دارا نیست و نمی دانم چرا به دلم نمی نشیند.
این شاعر با بیان این که شاعران جوان مطالعاتشان بالاتر رفته است، گفت: زمانی که در دوران جنگ تحمیلی شعر می گفتم این گونه به محتوا نگاه نمی کردیم، بلکه محتوا را لمس می کردیم. در آن زمان در مصاحبه ای گفتم که شعر گریه شاعر است، گریه ای که نمی تواند نکند، نه این که می تواند بکند.
وی افزود: در شهرهای گوناگون کشور حضور پیدا کرده ام و به شعرهای جوانان گوش کرده ام. اما آن اتفاق لازم نمی افتد و همه در حد کبریت زدن و جرقه است. گاهی شاعران به هم که می رسند می گویند شعر تازه ساخته ای؟ و همین مسئله ساختن کار دست آدم می دهد. شاید من در 10 روز بتوانم دفتری از شعر بگویم اما به دلم نمی نشیند. باید در حال پرواز باشم. باید نفهمم که دارم چه کار می کنم. باید به آن درجه از مستی برسم که خودم را نفهمم و هر دو جهان را فراموش کنم. آثارم در چنین چارچوبی اتفاق افتاده است. 10 روز در حالتی از پرواز بوده ام و یکی از مجموعه هایم را سروده ام و شاید تا یک سال آن حالت رخ نداده است.


ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *