چقدر از انتخابهای داوران فجر، برآمده از شائبه‌های سیاسی است؟
: انتشار فهرست نامزدهای بخشهای مختلف جشنواره سی و سوم فیلم فجر یک پرسش اساسی را پیش روی مخاطبان قرار میدهد و آن هم اینکه آیا برگزیده‌های هیات داوران بهترین آثار جشنواره فجرند؟
به گزارش اگر فقط و فقط به بخش اصلی نامزدها یعنی بخش بهترین فیلم نگاهی بیندازیم متوجه می شویم که همه چیز آن قدرها هم منصفانه پیش نرفته است.
در بخش بهترین فیلم برگزیده ها عبارتند از "خداحافظی طولانی"، "رخ دیوانه"، "دوران عاشقی"، "مزارشریف" و "من دیه گو مارادونا هستم".
در این میان آثاری مانند "رخ دیوانه"، "مزار شریف" و حتی "من دیه گو..." جزو آثاری هستند که چه بلحاظ اجرا و چه بلحاظ ریتم و البته وجه سرگرم کننده هنر سینما کاندیداتوری در بخش بهترین فیلم به طور نسبی هم که شده حقشان بوده است.
اما قرارگیری فیلمهایی مانند "خداحافظی طولانی" یا "دوران عاشقی" که هر دو ریتم کند و خسته کننده ای دارند در بین کاندیداها چه دلیلی دارد؟
داستانهای تکراری با پرداختهایی مستعمل
حتی اگر بخواهیم بواسطه بدعت داستانی این دو اثر را مورد بحث قرار دهیم متاسفانه باید بگوییم که هیچ کدام از این دو فیلم داستان نو و تروتازه ای برای ارائه به مخاطب ندارند و البته داستانهای تکراری خود را هم با پرداخت تازه ارائه نکرده اند.
"خداحافظی طولانی" داستان عشق تازه مردی که همسر سابقش از دست رفته را به کلیشه ای ترین شکل بیان میکند و "دوران عاشقی" نیز به سبک و سیاق آثار شبکه های ماهواره ای درباره خیانت یک مرد به همسری که از او فرزند دارد سخن می گوید.
ارجحیت این دو فیلم چه معنایی دارد؟
در شرایطی که در جشنواره امسال فجر آثار به شدت نوتر و شسته رفته تری مانند "ایران برگر"، "خانه دختر" و "عصر یخبندان" را هم داشته ایم که میتوانستند در میان کاندیداهای بهترین فیلم باشند ارجحیت دو فیلم متوسط چه معنایی می تواند داشته باشد جز اثرگذاری پارامترهای غیرسینمایی بر انتخابهای داوران.
ای کاش واضح توضیح دهید تا شبهات سیاسی برطرف شود
ای کاش داوران جشنواره امسال در کنار اعلام نام کاندیداها درباره انتخاب تک تک فیلمهای بخش بهترین فیلم جشنواره توضیحات مبسوطی ارائه میداند تا شائبه های سیاسی که درباره این انتخابها مطرح گشته رنگ بازد.
البته که اگر این پاسخگویی وجود نداشته باشد بازار شایعات داغ شده و از حالا تا جشنواره سال بعد همچنان شاخ و برگ دادن به این شائبه های سیاسی است که ادامه خواهد داشت.
