ببینید که عمق فاجعه چقدر است؟

به گزارش گروه بین الملل میزان، رعایت حقوق بشر بر اساس چارچوب، عرف، سنت ها و مذهب در قاموس غرب وجود ندارد، هر جا که حاکمان آن جوامع احساس کنند باید یک آزادی خارج از چارچوب را در میان افکار عمومی جا بیندازند، تبلیغات خود را آغاز کرده و سپس در قالب قانون آن را پیاده می کنند.

و اما همین غربی های مثلاً متمدن و شریف که حرص عالم را برای رعایت حقوق بشر در دیگر کشورها از جمله همین کشور خودمان می خورند، بدترین شیوه های نقض حقوق بشر را اجرا می کنند.

آنها، هم مردم خود را فریب می دهند و هم مردم دیگر جوامع را، سازمانی برای خود راه انداخته اند و نامش را هم گذاشته اند سازمان ملل متحد.

در این سازمان چندین کمیته هم تشکیل داده اند که یکی از آنها همین کمیته حقوق بشر سازمان ملل است.

وظیفه این کمیته این است که درباره وضعیت حقوق بشر در حهان فعالیت کند و جلوگیری کند از نقض آن.

تا اینجای کار که ظاهرش خوب است، نوید بخش و امید آفرین، اما این همه ماجرا نیست.

این سازمان ملل متحد با آن کمیته های فرعی خود شده است ابزاری برای ملل متفق و قلدری که  بخشی از قدرت خود را هم از همین سازمان به دست آورده اند.

«وتو» می کنند، محکوم می کنند، تحریم هم می کنند که خود ما دچار آن بوده و هنوز هم هستیم البته قرار بود با توافق هسته ای همان برجام تحریم های اقتصادی برچیده شود که نشد.

کارهای دیگر هم انجام می دهند آن کشورهای مدافع حقوق بشر، از آن جمله جنگ راه می اندازند، جمع زیادی از مردم آن کشور را به کشتن می دهند برای این که بنا بر ادعای خودشان با تروریسم مبارزه کنند.

برای این که در دیگر کشورها دموکراسی خود خواسته را برپا کنند هم جنگ راه می اندازند. می گویند این دولت یا آن دولت در فلان کشور دموکراتیک نیست یا حامی تروریسم است و یا این که حقوق بشر را زیر پا می گذارد.

همه آنها بهانه ای می شود برای دخالت در امور دیگر کشورها.

اما خودشان! همانهایی که برای حقوق بشر سینه چاک می کنند، آمریکا و اروپا همدست یکدیگر هر آنچه که بخواهند انجام دهند می دهند و خیلی قشنگ و زیبا خود را مبرای از نقض حقوق بشر معرفی می کنند.

بد را خوب جلوه می دهند و خوب را بد، می شود همین بلبشویی که اکنون در کشورهای خودشان دچار هستند اما به روی مبارکشان هم نمی آورند.

مردم هم در زیر سلطه حاکمان خود تن به خواسته آنها می دهند. ازدواج همجنس با هم، قانونی و رسمی می شود. این می شود یک نمونه از تمدنی که فرهنگ غرب از خود تراوش کرده، آنگاه توقع هم دارند که دیگران هم بکنند آنچه آنها می کنند!

سقط جنین می شود یکی از نشانه های آزادی و موازین حقوق بشری، تنها که اینها نیست، باز هم هست تا دلتان بخواهد از این دست رعایت حقوق بشرها به فراوانی دیده می شود!

ارتباطات نامشروع که حتی در دین و مذهب آنها هم مذموم است، رواج می یابد و قانون هم اجازه ندارد مانع آن شود.

زندگی دختر و پسرهایی که با هم زندگی می کنند و ارتباط دارند بدون آن که با هم رسماً و شرعاً ازدواج کرده باشند، بدون آن که قانون مانعی بر سر راه این اقدام ناهنجار ایجاد کند، می شود ارزش انسانی. فرزندان نامشروع این قبیل زندگی ها هم می شود معضل.

حال این آدم ها برای کشورها و جوامعی مانند ما می خواهند درس حقوق بشر بدهند! شگفت آور نیست؟

یک نمونه از رعایت حقوق بشری که همین غربی ها ادعا می کنند برایتان بازگو می کنیم. البته روایتی است که از زبان خودشان گفته شده نه ما.

چند وقتی است که جریان پناهندگان و مهاجران به استرالیا شده است نقل محافل رسانه ای. اما دردی از آنها دوا نمی شود.

در میان این پناهندگان و مهاجران که سراب دیده اند و از بهشت برین خبری نیست در آن، هموطنان ما هم هستند، متأسفانه.
استرالیا کشوری است که به حقوق بشر ما ایراد می گیرد. از هر چه که تصورش را بکنید.

نمی دانیم که چرا موارد نقض حقوق بشر در آن کشورها مطرح نمی شود و فقط باید نقض حقوق بشری ما بزرگنمایی شود؟

البته کتمان می کنند و لاپوشانی. اما رفتارهای تند، غیر انسانی و خشن دولتمردان استرالیا با مهاجران و پناهندگان علیرغم تلاش برای سرپوش گذاشتن، رو شده است.

اسمش روی آن هست، پناهنده. به تو پناه آورده تا تو کمکش کنی نه این که دردی بر دردهای او بیفزایی.

در اردوگاه پناهجویان در «نائورو» چه می گذرد؟ تنها بخش کوچکی از حقایق فجایعی که در این اردوگاه اتفاق می افتد رسانه ای می شود.

روزنامه گاردین تنها به گوشه ای از نقض حقوق بشر پناهندگان اشاره کرده و نوشته است؛«ساکنان اردوگاه پناهجویان از استرالیا از جمله کودکان در معرض آزار جسمی و تعرض جنسی قرار گرفته‌اند.

روزنامه گاردین در گزارشی نوشته است که براساس مدارک و شواهدی که در اختیار این نشریه قرار گرفته، طی حدود دو سال، بیش از دو هزار مورد از تجاوز و تعرض جنسی، ضرب و شتم و اقدام به خودآزاری در اردوگاه پناهجویان در جزیره نائورو روی داده است و بیش از نیمی از این موارد مربوط به کودکانی است که در این اردوگاه به سر می‌برند.

این روزنامه نوشته است که بیش از دوهزار سند و گزارش داخلی اردوگاه که به این نشریه درز داده شده، مربوط به مواردی است که بین اوت ۲۰۱۳ تا اکتبر ۲۰۱۵ در این اردوگاه روی داده است.
براساس سیاست مهاجرتی دولت کنونی استرالیا، پناهجویانی که با قایق خود را به سواحل این کشور برسانند، یا بازگردانده می‌شوند یا به اردوگاه‌های پناهجویان در پاپوآ گینه نو و جزیره نائورو اعزام می‌شوند.

قاره استرالیا را انگلیسی ها اشغال کردند، بومیان این سرزمین، در این کشور پهناور هیچ حقی ندارند. حقوق آنها از سوی انگلیسی ها پایمال شده است.

اکنون هم علیه پناهجویان خارجی رفتارهای ناشایست انجام می دهند. و به بازرسان سازمان ملل هم اجازه بازدید نمی دهند. ببینید که عمق فاجعه چقدر است؟!