ادای احترام جنایتکار به قربانی
عذرخواهی نمی کند، چرا که آنقدر غرور و تکبر استکباری دارد که شأن خود را فراتر از آن می داند که به خاطر آن از کسی معذرت خواهی کند یا خود را حتی ناراحت جلوه دهد. شاید حتی خود را محق هم بداند.
به گزارش گروه بین الملل ، 71 سال پیش بود که یک فاجعه ناگوار در دنیا رخ داد. فاجعه ای که جان هزاران انسان را گرفت و صدها هزار تن دیگر با تبعات آن جنایت هنوز هم دست و پنجه نرم می کنند.
این فاجعه بیش از 220000 هزار نفر از شهروندان ژاپن را به کام مرگ کشاند و سال هاست که تبعات آن از سال 1945 تاکنون ادامه دارد و مردم شهرهای بمباران شده هیروشیما و ناکازاکی همچنان درگیر تبعات تشعشات رادیو اکتیو دو بمب اتمی هستند.
می توان باور کرد که در آمریکا نشستی با نام نشست امنیت هسته‌ای برگزار شود و سران آن خود را پیشقراول مبارزه با گسترش سلاح هسته ای نشان دهند و ژست دایه ای مهربان تر از مادر بگیرند که به خاطر آینده دنیا نگران است؟ کلا و حاشا!
آمریکا اکنون هم اگر مقابل ملتی کم بیاورد بار دیگر برای آن که از شکست خود پیشگیری کند، دست به حمله اتمی خواهد زد و هیچ ابایی هم از این جنایت فجیع نخواهد داشت. اهمیتی هم ندارد که چند صد هزار حتی بیشتر در این حمله اتمی کشته خواهند شد.
از آن سال حمله اتمی به ژاپن تاکنون این کشور در سلطه آمریکاست. نه غرامتی بابت این جنایت به مردم ژاپن پرداخت شد و نه عذرخواهی از آنها پس از گذشت 71 سال از آن فاجعه صورت گرفت.
ژاپن مستعمره ای شد برای آمریکا تا شاید به ظاهر یک کشور پیشرفته و مدرن شکل بگیرد، اما این کشور تمام قد و دست به سینه در اختیار آمریکاست و از خود هیچ اختیاری ندارد.
و اکنون پس از گذشت 71 سال از آن فاجعه وحشتناک در هیروشیما و ناکازاکی، برای نخستین بار وزیر خارجه کشوری به هیروشیما رفته است که شریک جرم جنایتی است که آمریکا در ژاپن مرتکب شده است. بدون آن که هنگام بازدید از محل یادبود کشته شدگان حمله اتمی آمریکا سخنی بگوید، دلجویی کند یا یک عذرخواهی خشک و خالی.
آمد و گل داد و رفت، در حالی که مقامات ژاپنی هم او را همراهی می کردند. دسته ای کوچک از مردم هم اعتراض کردند و اما صدایشان به جایی نرسید مگر آنکه همه مردم ژاپن یکصدا شوند.
اوباما سال پایانی ریاست جمهوری خود را سپری می کند. او هم قرار است به ژاپن سفری داشته باشد. آیا او در این سفر در محل یادبود کشته شدگان حمله اتمی آمریکا به هیروشیما و ناکازاکی حاضر خواهد شد؟ رئیس جمهوری آمریکا عذرخواهی خواهد کرد؟
«کری»در دفتر یادبود این محل آن را مکانی قدرتمند دانست که به بشریت نشان می دهد باید از سلاح اتمی و جنگ دوری کند! سخنی مضحک از زبان وزیر خارجه کشوری که هنوز هم جنایت می کند و جان انسان ها برای آن اهمیتی ندارد.
رهبر معظم انقلاب در باره حمله اتمی آمریکا به ژاپن گفته اند؛...یک نمونه‌ی [دیگر] بمباران سال ۱۹۴۵ میلادی - یعنی سال ۱۳۲۴ شمسی - است که دو شهر ژاپن را آمریکایی‌ها با بمب اتمی نابود کردند؛ صدها هزار آدم کشته شدند، چندین برابر اینها در طول زمان تا امروز بر اثر اشعه‌ی اتمی‌ای که وجود داشته، معیوب و ناقص‌الخلقه و دچار بیماریهای گوناگون شدند که تا امروز مشکلات آن باقی است؛ هیچ استدلال درستی هم برای این کار نداشتند، که من حالا بعد اشاره خواهم کرد؛ راحت بمب اتم انداختند. در دنیا تا حالا دوبار بمب اتم استعمال شده است، هر دوبار هم به‌وسیله‌ی آمریکایی‌ها که امروز خودشان را متولّی مسئله‌ی اتمی در دنیا میدانند! دلشان هم میخواهد که این قضیّه فراموش بشود [امّا] فراموش‌شدنی نیست. این‌همه جان انسانها از بین رفت، برایشان ارزشی نداشت. جان انسانها بی‌ارزش میشود؛ جنایت برای دستگاه‌های استکباری آسان میشود...
[در] همین حمله‌ی به ژاپن، یعنی دو بمبی که در هیروشیما و ناکازاکی منفجر شد، [وقتی] آمریکایی‌ها عذرخواهی میکنند، به این صورت میگویند که اگرچه با این دو بمبی که ما به این دو شهر پرتاب کردیم، ده‌ها هزار در وهله‌ی اوّل، [یا] شاید صدها هزار کشته شدند، [امّا این کار] هزینه‌ی تمام کردن جنگ جهانی دوّم بود؛ اگر ما آمریکایی‌ها این بمبها را نمی‌انداختیم، جنگ ادامه پیدا میکرد؛ حالا اگر دویست هزار [انسان] کشته شدند، آن‌وقت دومیلیون کشته میشدند؛ بنابراین ما خدمت کردیم که این بمبها را انداختیم! ببینید این حرفی است که آمریکایی‌ها در تبلیغات رسمی [میگویند]. الان شاید از آن روز ۶۵ سال میگذرد؛ دائماً همین حرف را تکرار کرده‌اند و گفته‌اند. این یکی از آن حرفهای فریبگرانه و منافقانه و از دروغهای عجیب و غریبی است که جز از دستگاه‌های استکباری بر نمی‌آید. این بمبها در تابستان ۱۹۴۵ میلادی بر روی این دو شهر افتاد و منفجر شد و این جنایت اتّفاق افتاد؛ در حالی که چهار ماه قبل از آن - یعنی در اوّل بهار ۱۹۴۵ - هیتلر که رکن اصلی جنگ بود خودکشی کرده بود؛ دو روز قبل از او هم موسولینی - رئیس جمهور ایتالیا - که او هم رکن دوّم جنگ بود دستگیر شده بود و جنگ عملاً خاتمه پیدا کرده بود؛ ژاپن هم که پای سوّم جنگ بود، از دو ماه قبل اعلام کرده بود که آماده‌ی تسلیم است؛ جنگی وجود نداشت امّا این بمبها منفجر شد. چرا؟ چون این بمبها ساخته شده بود، باید یک جایی آزمایش میشد؛ سلاحی ساخته بودند، باید آن را آزمایش میکردند. کجا آزمایش کنند؟ بهترین فرصت، این بود که به بهانه‌ی جنگ این بمبها را ببرند روی سر مردم بی‌گناه هیروشیما و ناکازاکی بیندازند تا معلوم بشود که آیا درست عمل میکند یا نه! چهره‌ی فریبگرانه.
دیدار پنجاه هزار فرمانده بسیج سراسر کشور ۱۳۹۲/۸/۲۹
گل هایی که جان کری در محل یادبود قربانیان هیروشیما و ناکازاکی اهدا می کند سمی است. روح قربانیان را آزار می دهد.
انتهای پیام/
این فاجعه بیش از 220000 هزار نفر از شهروندان ژاپن را به کام مرگ کشاند و سال هاست که تبعات آن از سال 1945 تاکنون ادامه دارد و مردم شهرهای بمباران شده هیروشیما و ناکازاکی همچنان درگیر تبعات تشعشات رادیو اکتیو دو بمب اتمی هستند.
می توان باور کرد که در آمریکا نشستی با نام نشست امنیت هسته‌ای برگزار شود و سران آن خود را پیشقراول مبارزه با گسترش سلاح هسته ای نشان دهند و ژست دایه ای مهربان تر از مادر بگیرند که به خاطر آینده دنیا نگران است؟ کلا و حاشا!
آمریکا اکنون هم اگر مقابل ملتی کم بیاورد بار دیگر برای آن که از شکست خود پیشگیری کند، دست به حمله اتمی خواهد زد و هیچ ابایی هم از این جنایت فجیع نخواهد داشت. اهمیتی هم ندارد که چند صد هزار حتی بیشتر در این حمله اتمی کشته خواهند شد.
از آن سال حمله اتمی به ژاپن تاکنون این کشور در سلطه آمریکاست. نه غرامتی بابت این جنایت به مردم ژاپن پرداخت شد و نه عذرخواهی از آنها پس از گذشت 71 سال از آن فاجعه صورت گرفت.
ژاپن مستعمره ای شد برای آمریکا تا شاید به ظاهر یک کشور پیشرفته و مدرن شکل بگیرد، اما این کشور تمام قد و دست به سینه در اختیار آمریکاست و از خود هیچ اختیاری ندارد.
و اکنون پس از گذشت 71 سال از آن فاجعه وحشتناک در هیروشیما و ناکازاکی، برای نخستین بار وزیر خارجه کشوری به هیروشیما رفته است که شریک جرم جنایتی است که آمریکا در ژاپن مرتکب شده است. بدون آن که هنگام بازدید از محل یادبود کشته شدگان حمله اتمی آمریکا سخنی بگوید، دلجویی کند یا یک عذرخواهی خشک و خالی.
آمد و گل داد و رفت، در حالی که مقامات ژاپنی هم او را همراهی می کردند. دسته ای کوچک از مردم هم اعتراض کردند و اما صدایشان به جایی نرسید مگر آنکه همه مردم ژاپن یکصدا شوند.
اوباما سال پایانی ریاست جمهوری خود را سپری می کند. او هم قرار است به ژاپن سفری داشته باشد. آیا او در این سفر در محل یادبود کشته شدگان حمله اتمی آمریکا به هیروشیما و ناکازاکی حاضر خواهد شد؟ رئیس جمهوری آمریکا عذرخواهی خواهد کرد؟
«کری»در دفتر یادبود این محل آن را مکانی قدرتمند دانست که به بشریت نشان می دهد باید از سلاح اتمی و جنگ دوری کند! سخنی مضحک از زبان وزیر خارجه کشوری که هنوز هم جنایت می کند و جان انسان ها برای آن اهمیتی ندارد.
رهبر معظم انقلاب در باره حمله اتمی آمریکا به ژاپن گفته اند؛...یک نمونه‌ی [دیگر] بمباران سال ۱۹۴۵ میلادی - یعنی سال ۱۳۲۴ شمسی - است که دو شهر ژاپن را آمریکایی‌ها با بمب اتمی نابود کردند؛ صدها هزار آدم کشته شدند، چندین برابر اینها در طول زمان تا امروز بر اثر اشعه‌ی اتمی‌ای که وجود داشته، معیوب و ناقص‌الخلقه و دچار بیماریهای گوناگون شدند که تا امروز مشکلات آن باقی است؛ هیچ استدلال درستی هم برای این کار نداشتند، که من حالا بعد اشاره خواهم کرد؛ راحت بمب اتم انداختند. در دنیا تا حالا دوبار بمب اتم استعمال شده است، هر دوبار هم به‌وسیله‌ی آمریکایی‌ها که امروز خودشان را متولّی مسئله‌ی اتمی در دنیا میدانند! دلشان هم میخواهد که این قضیّه فراموش بشود [امّا] فراموش‌شدنی نیست. این‌همه جان انسانها از بین رفت، برایشان ارزشی نداشت. جان انسانها بی‌ارزش میشود؛ جنایت برای دستگاه‌های استکباری آسان میشود...
[در] همین حمله‌ی به ژاپن، یعنی دو بمبی که در هیروشیما و ناکازاکی منفجر شد، [وقتی] آمریکایی‌ها عذرخواهی میکنند، به این صورت میگویند که اگرچه با این دو بمبی که ما به این دو شهر پرتاب کردیم، ده‌ها هزار در وهله‌ی اوّل، [یا] شاید صدها هزار کشته شدند، [امّا این کار] هزینه‌ی تمام کردن جنگ جهانی دوّم بود؛ اگر ما آمریکایی‌ها این بمبها را نمی‌انداختیم، جنگ ادامه پیدا میکرد؛ حالا اگر دویست هزار [انسان] کشته شدند، آن‌وقت دومیلیون کشته میشدند؛ بنابراین ما خدمت کردیم که این بمبها را انداختیم! ببینید این حرفی است که آمریکایی‌ها در تبلیغات رسمی [میگویند]. الان شاید از آن روز ۶۵ سال میگذرد؛ دائماً همین حرف را تکرار کرده‌اند و گفته‌اند. این یکی از آن حرفهای فریبگرانه و منافقانه و از دروغهای عجیب و غریبی است که جز از دستگاه‌های استکباری بر نمی‌آید. این بمبها در تابستان ۱۹۴۵ میلادی بر روی این دو شهر افتاد و منفجر شد و این جنایت اتّفاق افتاد؛ در حالی که چهار ماه قبل از آن - یعنی در اوّل بهار ۱۹۴۵ - هیتلر که رکن اصلی جنگ بود خودکشی کرده بود؛ دو روز قبل از او هم موسولینی - رئیس جمهور ایتالیا - که او هم رکن دوّم جنگ بود دستگیر شده بود و جنگ عملاً خاتمه پیدا کرده بود؛ ژاپن هم که پای سوّم جنگ بود، از دو ماه قبل اعلام کرده بود که آماده‌ی تسلیم است؛ جنگی وجود نداشت امّا این بمبها منفجر شد. چرا؟ چون این بمبها ساخته شده بود، باید یک جایی آزمایش میشد؛ سلاحی ساخته بودند، باید آن را آزمایش میکردند. کجا آزمایش کنند؟ بهترین فرصت، این بود که به بهانه‌ی جنگ این بمبها را ببرند روی سر مردم بی‌گناه هیروشیما و ناکازاکی بیندازند تا معلوم بشود که آیا درست عمل میکند یا نه! چهره‌ی فریبگرانه.
دیدار پنجاه هزار فرمانده بسیج سراسر کشور ۱۳۹۲/۸/۲۹
گل هایی که جان کری در محل یادبود قربانیان هیروشیما و ناکازاکی اهدا می کند سمی است. روح قربانیان را آزار می دهد.
انتهای پیام/
نظرات بینندگان
اسماعیلی
| 
۱۲:۲۶ - ۱۳۹۵/۰۱/۲۴
بی غیرتی درد اصلی بشر امروز است.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *
