جزییاتی از آتش‌سوزی در فرمول یک ۲۰۲۰

12:20 - 11 آذر 1399
کد خبر: ۶۷۹۵۷۳
مرحله پانزدهم فرمول یک ۲۰۲۰ در «صخیر» بحرین روز گذشته در حالی به پایان رسید که «رومن گروژان» راننده فرانسوی این مسابقه در برخورد با موانع کنار جاده دچار سانحه آتش‌سوزی شد.
_ روزنامه اعتماد نوشت: رومن گروژان و در واقع تمام فرمول یک بعد از اینکه حادثه وحشتناک در پیست بحرین تلفات جانی در پی نداشت، نفس راحتی کشیدند. این یک فرار معجزه‌آسا از واقعه‌ای ترسناک بود. هنگامی که راننده فرانسوی به موانع کنار جاده برخورد کرد، ماشینش دو تکه شد و در شعله‌های آتش فرو رفت. کل حاضرین در پیست و تماشاچیان تلویزیونی نفس خود را حبس کردند. مقیاس آتش‌سوزی بسیار بزرگ و وحشتناک بود. با این وجود گروژان نسبتا بدون آسیب در میان شعله‌ها ظاهر شد. این نشان‌دهنده توجه بالای برگزارکنندگان مسابقه به ایمنی رانندگان است. با توجه به دستورالعمل‌های ایمنی که اخیرا در مسابقات موتوراسپرت رعایت می‌شود، خطرات به شکل قابل توجهی کاهش یافته است. شاهد مثال این رکورد سالم ماندن راننده فرانسوی در میان داغی فلز و مچاله شدن اتومبیل است.  
 
در رقابت بحرین، لوییس همیلتون که در نهایت برنده شد، کارش را با یک استارت تمیز از جایگاه شماره یک شروع کرد. در دور ابتدایی پشت سر همیلتون، گروژان که برای تیم هاس رانندگی می‌کرد با سرعت ۱۳۷ مایل بر ساعت دچار سانحه شد. این اتفاق در پیچ سوم رخ داد و اتومبیل هاس مانند یک گلوله آتش کنار پیست شعله‌ور شد. راننده تیم هاس ۱۸ ثانیه در میان آتش گرفتار بود.  
 
این جدی‌ترین حادثه فرمول یک رانندگان بعد از اتفاق تراژیک اکتبر سال ۲۰۱۴ برای جولز بیانچی در پیست سوزوکا به حساب می‌آید. بیانچی چند ماه بعد از آن حادثه به دلیل شدت جراحات درگذشت. گروژان خوش‌شانس بود که بعد از این اتفاق غیرعادی زنده ماند با توجه به اینکه آتش‌سوزی در اتومبیل‌های مدرن خیلی به ندرت اتفاق می‌افتد.  
 
هنگامی که ماشین گروژان از پیست خارج شد با فولاد کناره مسیر برخورد کرد و ماشینش دو قسمت شد. این موجب آزاد شدن سوخت از مخزن شد. راننده در نیمه جلوی اتومبیل قرار داشت و بدون شک نجات جانش به خاطر محافظ کابین راننده بوده است. راننده ۳۴ ساله بعد از حادثه تنها آثار کوچک سوختگی در مچ پا و دست به همراه داشت. او با هلیکوپتر به دلیل مشکلاتی که برای دنده‌هایش ایجاد شده بود به بیمارستان منتقل شد.  
 
گونتر اشتاینر، مدیر تیم هاس تاکید کرد که راننده به راحتی توانسته از این قضیه جان سالم به در ببرد. او گفت: «رومن خوب است. او یک شب در بیمارستان می‌ماند. او هیچ شکستگی ندارد. دست‌هایش کمی سوخته و بانداژ شده ولی بسیار خوشحال است.» پروتکل‌های ایمنی برای فرمول یک بسیار ارزشمند و اثبات شده هستند. دکتر رایان رابرتز و آلن ون‌در مرو راننده ماشین پزشکی پس از انتشار شعله‌های آتش به سرعت برای کمک به گروژان وارد عمل شدند. واکنش سریع آن‌ها بسیار حیاتی بود. آن‌ها به همراه ماشین مارشال کمک کردند که آتش خاموش شود.  
 
اشتاینر بعد از ماجرا به سرعت سراغ ون‌در مرو رفت. او گفت: «با توجه به چیزی که ما دیدیم این غیرقابل باور است. ما خوش‌شانس بودیم. فکر می‌کنم از پس کار برآمدیم. می‌خواهم از همه مارشال‌ها تشکر کنم. آن‌ها کار خارق‌العاده‌ای انجام دادند تا در اسرع وقت راننده از آتش دور شود. کارشان شگفت‌انگیز بود».
 
ون‌در مرو راننده اهل آفریقای جنوی که خودش جزو شرکت‌کنندگان سابق مسابقات بود از سال ۲۰۰۹ رانندگی با ماشین پزشکی را آغاز کرد. او تاکید کرد که چگونه اقدامات ایمنی فرمول یک موثر واقع شده است. او گفت: «من در طول ۱۲ سال کارم هرگز چنین آتش‌سوزی ندیده بودم. این فقط نشان می‌دهد همه سیستم‌هایی که آماده کردیم، همه و همه از جمله موانع، کابین محافظ، کمربند‌های ایمنی همان طور که فکر می‌کردیم کار کردند. بدون حتی یکی از این موارد نتیجه می‌توانست بسیار متفاوت باشد.»
 
نقشی که دستگاه محافظ بازی کرد بسیار مهم بود. برخی در سال ۲۰۱۸ و هنگامی که این سیستم روی ماشین‌ها نصب شد به دلایل زیباشناسانه آن را به باد انتقاد گرفتند، اما اتفاقی که برای راننده فرانسوی رخ داد، ارزش آن را اثبات کرد. اگر این محافظ نبود سر گروژان قطعا در بین غلتیدن ماشین با چیزی برخورد می‌کرد. با متوقف شدن مسابقه شوک و نگرانی بسیار بزرگی در سراسر پیست مشاهده شد، زیرا رانندگان و تیم‌ها شاهد تکرار حادثه بودند. آرامش آن‌ها هنگام فرار راننده از دل آتش محسوس بود.  
 
فرمول یک در سال‌های اخیر نمونه‌های کمی از چنین حوادثی را دیده است. در سال ۱۹۸۱ جان واتسون راننده تیم مک‌لارن در پیست مونزا به همراه ماشینش واژگون و به دو قسمت تقسیم شد. اما او هم از یک سیستم ایمنی سود می‌برد که از فیبر کربن ساخته شده بود و باعث زنده ماندنش در کابین راننده شد. سیستمی که امروزه استفاده می‌شود توسعه یافته همان سیستم سابق است. در سال ۱۹۹۰ مارتین دونلی راننده تیم لوتوس با سرعت ۱۴۰ مایل در ساعت به موانع کنار پیست برخورد کرد. شاسی ماشین از وسط شکست و راننده از محفظه به بیرون پرتاب شد. البته او نیز خوش‌شانس بود که زنده ماند. در واقع مرگ بیانچی در سوزوکا بود که FIA را بر آن داشت تا در مورد ایمنی دستگاه محافظ کابین راننده تحقیق کند. همیلتون در شبکه اجتماعی‌اش نوشت: «بسیار شکرگزارم که رومن سالم است. ریسکی که ما به جان می‌خریم شوخی بردار نیست. برای کسانی که در آنجا هستند و گاهی فراموش می‌کنند که ما زندگی خود را برای این ورزش و کاری که دوست داریم انجام دهیم، می‌گذاریم. سپاسگزارم از FIA برای گام‌های بزرگی که برای رومن برداشت تا او از خطر دور شود».
 
با جایگزینی موانع که شبیه به لاشه‌های در هم پیچیده شده بود، مسابقه بعد از یک ساعت و سی دقیقه دوباره آغاز شد. رانندگان با وجود چیز وحشتناکی که ساعتی قبل دیده بودند به رقابت پرداختند. اما همان طور که در این فصل بار‌ها اتفاق افتاد همیلتون در نهایت برنده شد. او که در طول مسابقه کاملا کنترل رقابت را در اختیار داشت زودتر از ماکس ورشتاپن و الکس آلبون، رانندگان تیم رد بول از خط پایان عبور کرد.  
 


ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *