تلاوت جزء به جزء قرآن مجید/ صفحه ۴۱۳

أَلَمۡ تَرَوۡاْ أَنَّ ٱللَّهَ سَخَّرَ لَکُم مَّا فِی ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَمَا فِی ٱلۡأَرۡضِ وَأَسۡبَغَ عَلَیۡکُمۡ نِعَمَهُۥ ظَٰهِرَةٗ وَبَاطِنَةٗۗ وَمِنَ ٱلنَّاسِ مَن یُجَٰدِلُ فِی ٱللَّهِ بِغَیۡرِ عِلۡمٖ وَلَا هُدٗى وَلَا کِتَٰبٖ مُّنِیرٖ ۲۰
آیا شما مردم به حسّ مشاهده نمى کنید که خدا انواع موجوداتى که در آسمان‌ها و زمین است براى شما مسخّر کرده و نعمت هاى ظاهر و باطن خود را براى شما فراوان فرموده؟ و (با وجود این) برخى از مردم از روى جهل و گمراهى و بى خبرى از کتاب روشن (حق) در (دین) خداى متعال مجادله مى کنند

وَإِذَا قِیلَ لَهُمُ ٱتَّبِعُواْ مَآ أَنزَلَ ٱللَّهُ قَالُواْ بَلۡ نَتَّبِعُ مَا وَجَدۡنَا عَلَیۡهِ ءَابَآءَنَآۚ أَوَلَوۡ کَانَ ٱلشَّیۡطَٰنُ یَدۡعُوهُمۡ إِلَىٰ عَذَابِ ٱلسَّعِیرِ ۲۱
و، چون به این مردم (اهل جدل و عناد) گویند که بیایید از کتابى که خدا فرستاده پیروى کنید، جواب دهند ما تنها از طریقى که پدران خود را بر آن یافته ایم پیروى مى کنیم آیا هر چند آنان را شیطان به آتش دوزخ بخواند (باز پیرو آن‌ها مى شوند)؟

وَمَن یُسۡلِمۡ وَجۡهَهُۥٓ إِلَى ٱللَّهِ وَهُوَ مُحۡسِنٞ فَقَدِ ٱسۡتَمۡسَکَ بِٱلۡعُرۡوَةِ ٱلۡوُثۡقَىٰۗ وَإِلَى ٱللَّهِ عَٰقِبَةُ ٱلۡأُمُورِ ۲۲
و هر کس روى تسلیم و رضا به سوى خدا آرد و نکوکار باشد چنین کس به محکم‌ترین رشتۀ الهى چنگ زده است، و (بدانید که) پایان کار‌ها به سوى خداست

وَمَن کَفَرَ فَلَا یَحۡزُنکَ کُفۡرُهُۥٓۚ إِلَیۡنَا مَرۡجِعُهُمۡ فَنُنَبِّئُهُم بِمَا عَمِلُوٓاْۚ إِنَّ ٱللَّهَ عَلِیمُۢ بِذَاتِ ٱلصُّدُورِ ۲۳
(اى رسول ما) تو از کفر هر که کافر شود محزون مباش، که رجوعشان به سوى ماست و ما آنان را سخت از (کیفر) کردارشان آگه مى سازیم، که همانا خدا از اسرار دلهاى خلق هم آگاه است

نُمَتِّعُهُمۡ قَلِیلٗا ثُمَّ نَضۡطَرُّهُمۡ إِلَىٰ عَذَابٍ غَلِیظٖ ۲۴
اندک زمانى آن کافران را (به لذّات فانى دنیا) برخوردار مى سازیم آن گاه (بعد از مرگ) به عذاب سختشان به ناچار گرفتار خواهیم کرد

وَلَئِن سَأَلۡتَهُم مَّنۡ خَلَقَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ لَیَقُولُنَّ ٱللَّهُۚ قُلِ ٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِۚ بَلۡ أَکۡثَرُهُمۡ لَا یَعۡلَمُونَ ۲۵
و اگر از این کافران سؤال کنى آن کیست که آسمان‌ها و زمین را آفریده؟ البتّه جواب دهند خداست باز گو: ستایش خداى را (که کافران نیز معترفند) بلکه اکثر آن‌ها (بر این حقیقت که آفرینندۀ جهان خداست اگر به زبان گویند به دل) آگاه نیستند

لِلَّهِ مَا فِی ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۚ إِنَّ ٱللَّهَ هُوَ ٱلۡغَنِیُّ ٱلۡحَمِیدُ ۲۶
هر چه در آسمان و زمین است همه ملک خداست، که خدا ذاتش بى نیاز و اوصافش همه پسندیده است

وَلَوۡ أَنَّمَا فِی ٱلۡأَرۡضِ مِن شَجَرَةٍ أَقۡلَٰمٞ وَٱلۡبَحۡرُ یَمُدُّهُۥ مِنۢ بَعۡدِهِۦ سَبۡعَةُ أَبۡحُرٖ مَّا نَفِدَتۡ کَلِمَٰتُ ٱللَّهِۚ إِنَّ ٱللَّهَ عَزِیزٌ حَکِیمٞ ۲۷
و اگر هر درخت روى زمین (در کف نویسندگان عالم) قلم شود و آب دریا به اضافۀ هفت دریاى دیگر مرکب گردد باز نگارش کلمات خدا (که موجودات بى نهایت کتاب آفرینش است) ناتمام بماند، که همانا خدا را اقتدار بى نهایت و حکمت بى پایان است

مَّا خَلۡقُکُمۡ وَلَا بَعۡثُکُمۡ إِلَّا کَنَفۡسٖ وَٰحِدَةٍۚ إِنَّ ٱللَّهَ سَمِیعُۢ بَصِیرٌ ۲۸
خلقت و بعثت همۀ شما (خلایق بى شمار در آسانى بر خدا) جز مثل یک تن واحد نیست، که همانا خدا شنوا و بیناست