جایزه برلین به یک فیلم ضدایرانی؛ ثمرۀ دعوت به استفاده از متد اروپایی ؟

9:45 - 26 بهمن 1393
کد خبر: ۳۲۶۶۴
دسته بندی: صفحه نخست ، عمومی
خبرگزاری میزان: در حالی که عده ای راه پیشرفت سینمای ایران را در الگوبرداری از متد سینمایی اروپا قلمدادمی کنند حالا کمی آن طرف تر و در همسایه شمالی فرانسه یعنی آلمان مهمترین جایزه جشنواره برلین به یک فیلم سیاه نمایانه ایرانی به نام "تاکسی" اعطا شد.

: در حالی که عده ای  راه پیشرفت سینمای ایران را در الگوبرداری از متد سینمایی  اروپا  قلمداد می کنند  حالا کمی آن طرف تر و در همسایه شمالی فرانسه یعنی آلمان مهمترین جایزه جشنواره برلین به یک فیلم سیاه نمایانه ایرانی به نام "تاکسی" اعطا شد.

به گزارش این اتفاق در حالی رخ داده است که این فیلم ضدایرانی توسط جعفر پناهی و به صورت کاملا غیرقانونی در کشور ساخته شده است و البته هیچ ممانعتی از عرضه این فیلم در جشنواره موردنظر صورت نگرفته است.

جالب اینجاست که حنا سعیدی خواهرزاده جعفر پناهی که در فیلم "تاکسی" ایفای نقش کرده است بجای وی روی سن رفت و جایزه خرس طلای برلین را از طرف او دریافت کرد.

محدودیت؟! کدام محدودیت؟

سخنان "دارن آرنوفسکی" سازنده فیلم ضدایرانی "کشتی گیر" که رییس هیات داوران این جشنواره بود نیز درباره جایزه پناهی کاملا جهت دار بود. وی گفت: محدودیت‌ها بسیاری اوقات الهام بخش کارهای بهتری برای هنرمندان می‌شوند، اما بعضی اوقات هم خفه‌کننده می‌شوند و به کار هنری و روح هنرمند آسیب می‌زنند.

او گفت: جعفر پناهی به جای اینکه در هم بشکند و تسلیم شود، به جای اینکه بگذارد خشم و نومیدی او را در بربگیرند، نامه‌ای عاشقانه به سینما ساخته است. فیلم او پر از عشقش به هنر، به جامعه و کشورش و عشق به مخاطبانش است.

کسی نیست به آقای آرنوفسکی بگوید اگر جعفر پناهی محدودیت دارد چطور میشود که هر سال می تواند فیملهای ضدایرانی بسازد و آنها را برای جشنواره های آن طرف دنیا هم بفرستد؟

محدودیت زمانی معنا دارد که شما به عنوان فیلمساز به دلایل مختلف نتوانیتد فیلم بسازید. اینکه همواره بودجه برای فیلمسازی داشته باشید و همواره نیز جشنواره های آن طرفی هوایتان را داشته باشد هرچه باشد محدودیت نیست.

فریب متد سینمایی کشورهای اروپایی را نخورید

جایزه ای که دست اندرکاران برلین به یک فیلم ضدایرانی میدهند این واقعیت را نیز پیش روی مدیران سینمایی ما قرار می دهد که بیش از این فریب متد سینمایی کشورهای اروپایی را نخورند و نسخه های سینمایی آنها را برای سینمای ایران نپیچند.

غربیون چه اروپاییان و چه آمریکاییان یک هدف مشترک دارند و آن هم تقابل با ارزشهای فرهنگی ایرانی-اسلامی است.

خوب نیست منتقدان داخلی ا آشکارا از الگوهای سینمایی غربی ها حمایت کنند و از آن طرف آنها نیز اسباب تشویق فیلمسازانی را فراهم کنند که به دروغ پردازی علیه ایران شهره اند.

 

 

 


ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *