بحرین؛ انقلاب تا پیروزی
:دوران حاکمیت حکومت‌های خاندانی و موروثی در منطقه به سر آمده است. این حکومت‌ها، هر چند، مدتی با برخورداری از حمایت‌های ارتجاع عرب و قدرت‌های استعماری بتوانند سر پا بمانند ولی در نهایت چاره‌ای غیر از تسلیم شدن در برابر اراده ملت ندارند.
به گزارش گروه فضای مجازی ، متن یادداشت امروز روزنامه جمهوری اسلامی با عنوان، بحرین؛ انقلاب تا پیروزی به شرح ذیل است.
انقلاب مردم بحرین، که قیامی با تکیه بر مکتب اسلام و علیه دیکتاتوری خاندان مستبد آل خلیفه است، امروز درحالی وارد پنجمین سال خود می‌شود که همه چیز حکایت ازعزم راسخ مردم برای ادامه انقلاب تا رسیدن به آزادی، استقلال و حاکمیت قانون دارد.
دیروز، 25 بهمن، به مناسبت چهارمین سالگرد آغاز انقلاب مردم بحرین، مناطق مختلف این کشور شاهد حضور ملت مبارز در خیابان‌ها بود. مردم بحرین، علیرغم سرکوب شدید ماموران آل خلیفه، با این تظاهرات نشان دادند که مصمم هستند تا رسیدن به پیروزی نهائی به مبارزه ادامه دهند. روز جمعه گذشته نیز مردم بحرین به دعوت جمعیت اسلامی الوفاق، اصلی‌ترین تشکل سیاسی مخالف رژیم، به خیابان‌ها آمدند و براساس اعلام این جنبش، 128 تجمع مسا‌لمت آمیز اعتراضی در 48 شهر و ناحیه برگزار گردید که در 101 مورد با سرکوب نیروهای امنیتی مواجه شدند.
مردم بحرین چهار سال قبل، همزمان با شروع قیام‌های مردمی در منطقه اعتراضات خود را علیه رژیم مستبد و خودکامه حاکم آغاز کردند و با اینکه از همان ابتدای اعتراضات، شکل مسالمت‌آمیز و دور از خشونت داشت رژیم آل خلیفه در نهایت شقاوت و وحشی‌گری با معترضان برخورد کرد.
براساس آمار ارائه شده توسط انقلابیون، مردم بحرین از چهار سال قبل تاکنون 170 شهید و 12 هزار مجروح تقدیم انقلاب خود کرده‌اند که با توجه به جمعیت این کشور، رقم بالایی می‌باشد.
گرچه قیام مردم بحرین از چهار سال قبل رسماً آغاز شد ولی مبارزات پنهان و غیررسمی به سالها قبل باز می‌گردد. رژیم آل خلیفه که تنها بخش کوچکی از جمعیت بحرین را نمایندگی می‌کند از چند دهه قبل با برقراری نظامی مستبد و فرقه‌گرا، ظلم و بی‌عدالتی آشکاری را علیه اکثریت مردم که عمدتاً از شیعیان می‌باشند اعمال کرده است. بسیاری از فرصت‌های شغلی و مناصب اداری و حکومتی در انحصار وابستگان، عوامل و طرفداران رژیم می‌باشد و اکثریتی که رژیم آنها را شهروند درجه 2 تلقی می‌کند از حقوق ابتدایی و آزادی‌های اجتماعی و سیاسی بی‌بهره هستند.
از مشخصه‌های بارز انقلاب مردم بحرین، عدم وابستگی آن به قدرت‌های خارجی است و همین نکته، علت اصلی نگاه خصومت‌آمیز قدرت‌های استعمارگر به این انقلاب می‌باشد.
درحالی که دولت‌های استعمارگر و مجامع تحت سیطره آنها برای موارد مشابه و حتی کم اهمیت‌تر اشک تمساح می‌ریزند و تحت عنوان نقض حقوق بشر و عدم رعایت دموکراسی مرثیه‌سرایی می‌کنند، در مورد بحرین کاملاً رفتار تبعیض‌آمیزی در پیش گرفته‌اند و همین برخورد گزینشی و یکجانبه کافی است تا ادعاهای دروغین آنها اثبات شود.
این دولت‌ها و مجامع در قبال حکومت اقلیت آل خلیفه بر اکثریت مردم بحرین هیچ حساسیتی نشان نداده‌اند و در برابر ظلم و ستمی که رژیم در حق ملت بحرین روا داشته است چشم فرو بسته‌اند. رژیم منامه با پشت گرمی همین حمایت‌های ضدانسانی و خائنانه است که به قلع و قمع انقلابیون پرداخته و سیاست سرکوب را به اوج رسانده است.
آنچه مردم بحرین مطالبه می‌کنند کاملاً روشن و مطابق منشورها و مقررات مجامع جهانی است. مردم بحرین خواستار برگزاری انتخابات آزاد در این کشور و برقراری حکومتی مردمی می‌باشند ولی حامیان خارجی رژیم بحرین، به دلیل منافع نامشروعی که در این کشور جستجو می‌کنند به این خواسته به حق مردم بی‌اعتنا هستند.
آمریکا، به دلیل آنکه در بحرین پایگاه نظامی دارد از بیم به خطر افتادن آن، بی‌شرمانه از حکومت بحرین حمایت می‌کند و به حاکمان مستبد و خودکامه آل خلیفه، چراغ سبز نشان می‌دهد تا با هر روش ممکن صدای اعتراض مردم را خاموش سازند. آمریکا و همدستانش که با توسل به حربه تبلیغاتی استقرار دموکراسی و دفاع از آزادی، در سوریه بحران ایجاد کردند و آشکارا از افراطی‌ترین و وحشی‌ترین تروریست‌ها حمایت کردند، اما در بحرین رفتار کاملاً منافقانه‌ای در پیش گرفته‌اند. آمریکایی‌ها در طول چهار سال سرکوب و اقدامات ضد بشری حکام بحرین، حتی حاضر به انتقاد شفاهی از آل خلیفه نیز نشده‌اند.
در کنار غرب به سرکردگی آمریکا، عربستان نیز در سرکوب قیام مردم بحرین، موثرترین کمک‌های نظامی را در اختیار آل خلیفه قرار داده است. حمایت ریاض از بحرین، پنهان نبوده است و چهار سال قبل، اندکی پس ازآن که گستردگی موج قیام مردم بحرین چیزی نمانده بود که پایه‌های کاخ ستم حاکمان مستبد بحرین را فرو بریزد، ارتش عربستان وارد میدان شد و در کنار نیروهای سرکوبگر بحرین به قلع و قمع انقلابیون پرداخت.
این دخالت نظامی آشکار عربستان در بحرین در شرایطی صورت گرفت که ریاض، گستاخانه انقلابیون بحرینی را به داشتن ارتباط با برخی کشورهای منطقه از جمله، جمهوری اسلامی ایران متهم می‌کرد درحالی که جمهوری اسلامی ایران اگر می‌خواست می‌توانست یک روزه کار آل خلیفه را یکسره کند.
قطعاً اگر مداخله نظامی ریاض نبود انقلاب مردم بحرین سرنوشت دیگری پیدا می‌کرد و چه بسا این قیام اکنون به پیروزی رسیده بود.بدین ترتیب، ارتش عربستان و مقامات ریاض علاوه بر اینکه در جنایات رژیم آل خلیفه شریک هستند و دستشان به خون مردم بحرین آغشته است، یکی از موانع اصلی به ثمر رسیدن انقلاب این مردم محسوب می‌شوند.
آنچه اقدامات رژیم آل خلیفه و توطئه‌های حامیان آنرا بی‌اثر و بیهوده می‌سازد این است که انقلاب مردم بحرین پویاتر و قدرتمندتر از گذشته ادامه دارد و نشانه بارز آن، حضور گسترده مردم در صحنه مبارزه پس از گذشت چهار سال از آغاز قیام است. مردم بحرین در آغاز پنجمین سال انقلاب خود، مصمم‌تر از قبل، در صحنه حضور دارند و رژیم آل خلیفه با اینکه با همفکری حامیانش، همه ترفندها را برای شکست انقلاب و وادار ساختن مردم به عقب‌نشینی، به کار بسته ناکام مانده است. زندانی ساختن شیخ عیسی سلمان، دبیرکل جنبش اسلامی الوفاق، تازه‌ترین حربه‌ای بود که رژیم به کار گرفت ولی این اقدام نیز نتوانست کمکی به این رژیم کند.
کلیه حوادث و شواهد موجود حکایت از آن دارند که انقلاب مردم بحرین تا پیروزی نهایی از حرکت نمی‌ایستد و شکست، سرنوشت محتوم رژیم مستبد آل خلیفه خواهد بود. در آن صورت، این حامیان رژیم بحرین هستند که باید رسوایی حمایت از آل خلیفه را متحمل شوند.
این واقعیتی غیرقابل انکار است که دوران حاکمیت حکومت‌های خاندانی و موروثی در منطقه به سر آمده است. این حکومت‌ها، هر چند، مدتی با برخورداری از حمایت‌های ارتجاع عرب و قدرت‌های استعماری بتوانند سر پا بمانند ولی در نهایت چاره‌ای غیر از تسلیم شدن در برابر اراده ملت ندارند.
