رمز و راز تکرارناپذیری "پدرسالار" و "روزی روزگاری"

: محمود پاک نیت گفت:« خواجویی با "پدرسالار" تا ابد در گنجینه تصویری ما قرار دارد و احمدجو نیز با "روزی روزگاری" چنین وضعیتی را تجربه میکند. این طبیعت هنری مثل سینما و تلویزیون است که معمولا کارگردانان بزرگ آن را به نام یک سری آثار خاص می شناسند»

: در میان سریالهای ایرانی که جستجو میکنی کمتر سریالی را پیدا میکنی که بتواند در دهه های مختلف همچنان مخاطب خود را داشته باشد و حتی بلحاظ فرهنگی به جایگاهی برسد که به عنوان یک اثر کالت یعنی اثری که تاثیرگذاری فرهنگی لازم بر نسلهای بعدی دارد را داشته باشد رخ بنمایاند. "هزاردستان"، "آرایشگاه زیبا"، "پدرسالار" و "روزی روزگاری" از جمله چنین سریالهایی هستند. در این بین سازندگان "هزاردستان" و "آرایشگاه زیبا" یعنی علی حاتمی و مرضیه برومند تقریبا توانستند در آثار دیگر خود نیز رگه های تاثیرگذاریشان را حفظ کنند اما سازندگان دو کار دیگر یعنی "پدرسالار" و "روزی روزگاری" هیچ گاه نتوانستند در آثار بعدی خود موفقیت این دو کار را تکرار کنند.
برای آگاهی از دلایل تکرارناپذیری این موفقیت، به سراغ محمود پاک نیت بازیگری رفتیم که در هر دو کار حضور داشت و از نزدیک با ویژگیهای کاری سازندگان آنها آشنا بود. پاک نیت در گفتگو با با بیان اینکه اکبر خواجویی و امرا.. احمدجو سازندگان "پدرسالار" و "روزی روزگاری" همواره سعی میکردند جوری بنویسند که مخاطبان خود را داشته باشند بخشی از عدم موفقیت آثار بعدی این دو را در بدشانسی می داند و بخشی اش را هم طبیعت حرفه تصویر.

"پدرسالار" تمامی تیپهای اجتماعی را یکجا ارائه میداد
پاک نیت با بیان اینکه اکبر خواجویی سالها بیمار بود به گفت:«این اواخر که مرحوم خواجویی به دلیل بیماری گوشه نشین شده بود و از همین رو نمیتوانست کاری پروقت را دست بگیرد اما سابقه کاری ایشان حتی به قبل از انقلاب میرسد که در همان دوران هم با رعایت حریمهای اخلاقی کار میکرد. البته بعد از "پدرسالار" نیز خواجویی سریالهایی مانند "کهنه سوار" و "دبیرستان خضرا" را کار کرد که آنها هم جذابیت خود را داشتند اما به هر حال "پدرسالار" ویژگیهایی داشت که آن را دست نیافتنی میکرد.»
این بازیگر سینما و تلویزیون ادامه داد:«سریال "پدرسالار" ترکیبی بود از تیپهای مختلف ایرانی و آدمهایی که هر کدام نماینده طبقه ای خاص از جامعه بودند و همین باعث میشد که تقریبا تمامی ایرانیان از فقیر و غنی آن را ببینند و با آن همذات پنداری لازم را برقرار کنند. این خیلی فرق دارد که مثلا شما درباره یک طبقه خاص اجتماعی اثر میسازید.»
پاک نیت افزود:« قصه "پدرسالار" منطبق با اوضاع و احوال اجتماعی ایران نوشته شده بود و حتی به نوعی میتوان گفت فرازمانی هم بود چون در همه این سالها همواره تعارضات میان نسلهای مختلف را دیده ایم و احتمالا خواهیم دید. به نظرم خواجویی قصه ای بهتر از آن برای روایت پیدا نمیکرد.»

احمدجو در "پشت کوههای بلند" هم متن خوبی داشت اما...
محمود پاک نیت درباره تکرارناپذیری "روزی روزگاری" نیز به گفت:«ببینید "روزی روزگاری" در زمانی تولید شد که دسترسی به رسانه های مختلف مانند حالا زیاد نشده بود و البته که سریال هم عناصری ناب داشت که باعث شد تکیه کلامهایش تا همین حالا در میان مردمان رواج داشته باشد. اما یادتان نرود که امرا.. احمدجو کارگردان آن کار در همین کار اخیرش "پشت کوههای بلند" هم خیلی خوب کار کرده بود و حتی به نظرم متن این کار از "روزی روزگاری" هم بهتر بود ولی کمی بدشانسی به سراغ این سریال آمد و دیده نشد.»
وی ادامه داد:«از یک طرف سانسورهای زیادی به کار وارد شد و از طرف دیگر زمان پخش خوبی در اختیارش قرار نگرفت و همینها سبب ساز آن شد که کار جذابیت اصلی را نداشته باشد. شخصا میگویم که "پشت کوههای بلند" یک طنز انتقادی خوب بود که هر وقت آن را میخواندم میگفتم محکمتر از "روزی روزگاری" نوشته شده است.»
محمود پاک نیت افزود:«هم امرا.. احمدجو و هم اکبر خواجویی آدمهای کاربلدی بودند و خیلی خوب داستان خلق کرده و کارگردانی میکردند ضمن اینکه هر دو یک حال و هوای خاص را در کارهایشان داشتند و همان را ادامه میدادند یعنی به مانند برخی جوانان مرتب از این شاخه به آن شاخه نمی پریدند و برای همین هم توانستند در کارشان موفق باشند.»

این طبیعت سینما و تلویزیون است
این کارگردان در پایان صحبتهای خود به گفت:«این را هم یادتان نرود که تمامی کارگردانان بزرگ هم معمولا یکی دو کار درجه یک و پرهوادار دارند و بقیه کارها در سایه آن کارها قرار میگیرد. خواجویی هم با "پدرسالار" تا ابد در گنجینه تصویری ما قرار دارد و احمدجو نیز با "روزی روزگاری" چنین وضعیتی را تجربه میکند. این طبیعت هنری مثل سینما و تلویزیون است که معمولا کارگردانان بزرگ آن را به نام یک سری آثار خاص می شناسند.»
پایان مطلب/