نخست وزیر پیشین انگلیس به خاطر اشتباهات در جنگ سوریه و لیبی عذرخواهی کرد!
خبرگزاری میزان - دخالت های نظامی اروپا و غرب در دیگر کشورهای دنیا در بیشتر موارد با تغییر دولت و حاکمیت های آن کشورها همراه می شود اما پس از چند سال مسئولین سابق کشورهای مداخله گر از اقدام زمان خود ابراز پشیمانی می کنند!
به گزارش گروه بین الملل تونی بلر نخست وزیر پیشین انگلیس که در زمان دولت خود در جنگ علیه عراق همراه با آمریکا شرکت کرده بود اکنون پس از گذشته 12 سال از جنگ عراق، به خاطر اشتباهات این جنگ عذرخواهی کرد.
آمریکا هم پس از کودتای 28 مرداد در ایران به خاطر اقدام به کودتا عذرخواهی کرد اما آیا این عذرخواهی های تکراری تاریخ را تغییر می دهد؟
آمریکا و غرب چنین اقداماتی برایشان عادی شده، کاری را انجام می دهند، عملیاتی را بر اساس اطلاعاتی که از سازمان ها و مراکز اطلاعاتی و امنیتی خود دریافت کرده اند، آغاز می کنند و پس از چند سال تازه متوجه می شوند که آمار و اطلاعاتشان اشتباه بوده و باید عذرخواهی کنند.
تبعات چنین اقداماتی برای آن کشور و منطقه سال ها باقی می ماند اما برای کشورهای متجاوز تبعاتی در پی ندارد. هزینه های چنین اقداماتی را هم باید مردم آن کشور و منطقه پرداخت کنند ضمن این که سال ها با عواقب پس از جنگ هم درگیر هستند.
تونی بلر نخست وزیر وقت انگلیس اگر هم عذرخواهی کرده، عذرخواهی او نه از سر دلسوزی و پشیمانی بلکه به آن خاطر است که اهدافی آمریکا و انگلیس با سرنگونی صدام همپیمان دیرین خود دنبال می کردند، محقق نشده است.
آمریکایی ها و انگلیسی ها جنگ علیه صدام و سرنگونی او را برای این انجام دادند تا بتوانند ضمن خلاص شدن از دست مهره سوخته ای به نام صدام، یک دولت دست نشانده دیگر را در این کشور حاکم کنند. دولتی که چسبیده به مرزهای جمهوری اسلامی بار دیگر موی دماغ ایران شود.
اما سرنگونی صدام به دست حامیان اش نه تنها باعث نشد که دولتی دست نشانده و همراه آمریکا و غرب روی کار بیاید، بلکه با تشکیل دولتی همراه شد که با جمهوری اسلامی ایران روابط نزدیک راهبردی برقرار کرد. اتفاقی که در عراق افتاد مصداق این مثل معروف است؛ «عدو سبب خیر گردد گر خدا بخواهد»
اقرار به اشتباه از سوی تونی بلر به این خاطر است که به یک بهانه حکومتی را ساقط کردند که می توانست همچنان برای ایران دردسر ساز باشد. آنها به خوبی متوجه شده اند که با سرنگونی صدام در منطقه و تشکیل دولتی اسلامی در عراق که گرایش زیادی هم به ایران دارد، قدرت منطقه ای جمهوری اسلامی را افزایش داد.
اما پس از آن هنگامی که متوجه افزایش حوزه قدرت و نفوذ ایران در منطقه شدند، به تشکیل گروه های تروریستی اقدام کردند. این گروه های تروریستی تکفیری که با حمایت های آمریکا و رژیم صهیونیستی و آل سعود شکل گرفتند، کشورهای محور مقاومت را هدف قرار دادند.
عراق، سوریه، یمن و لبنان کشورهایی است که گروه های تکفیری وهابی به آنها نفوذ کردند و آرامش کشورها را به هم زدند و امنیت منطقه را به خطر انداختند. هدف از بر هم زدن صلح و امنیت منطقه جمهوری اسلامی ایران بود. پس از پایان کار در سوریه، عراق و لبنان و یمن نوبت ایران می رسید اما آنها تصور نمی کردند که جبهه مقاومت توانایی بالایی داشته باشد که بتواند مقابل این همه توطئه ایستادگی کند.
اما اکنون بار دیگر شاهد عذرخواهی بی سود و فایده ای هستیم که از سوی کشورهایی که در بحران های دنیا نقش دارند مطرح می شود.
چه تضمینی وجود دارد که پس از چند سال از ماجرای لیبی و سرنگونی قذافی دیکتاتور این کشور آمریکایی ها و دیگر کشورهای همراه کننده او در حمله به لیبی به اشتباه خود اقرار و ابراز ندامت نکنند؟
آیا اکنون با اقدامی که حتی اگر با مجوز سازمان ملل هم انجام شد، وضعیت لیبی بهتر شده است؟ آیا این کشور پس از سرنگونی قذافی و مرگ وحشتناک او به دست معارضین، سامان یافته است؟ آیا صلح و امنیت اکنون در لیبی برقرار است؟ اکنون هم شاید آمریکایی ها و غربی ها نسبت به اقدامی که در لیبی کردند به ظاهر پشیمان باشند اما هنوز زمان ابراز پشیمانی برای آن فرا نرسیده است.
در سوریه هم اصرار و دخالت ها و حمایت های آمریکا، انگلیس و دیگر کشورهای مرتجع منطقه باعث ایجاد چنین وضعی شده است، 5 سال است که جنگ در این کشور ادامه دارد، تاکنون که نتوانسته اند دولت قانونی سوریه را سرنگون کنند، اما اگر چنین اتفاقی بیفتد، پس از چند سال نخست وزیر سابق انگلیس یا رئیس جمهوری سابق آمریکا در یک گفت وگوی تلویزیونی از جنگ در سوریه، لیبی، یمن و .... عذرخواهی می کنند و می گویند اشتباه کردیم.
دنیا، منطقه غرب آسیا، کشورهای اسلامی و مسلمانان جهان تا چه زمانی باید تاوان اشتباهات سران کشورهایی همچون شما را بدهند؟ اقای تونی بلر در مثل فارسی داریم که می گوید؛ «یک سوزن به خودت بزن، یک جوالدوز به دیگران»
مسئولیت همه اتفاقاتی که در منطقه غرب آسیا افتاده و قرار است باز هم بیفتد بر گردن افرادی چون شما است که در سال های نه چندان دور مسئولیت داشتید و اکنون هم مسئولین کنونی کشورهای شما برای شرایطی که در منطقه ایجاد شده مسئولیت مستقیم دارند چون همان راه بیراهه شما را می روند.
آمریکا هم پس از کودتای 28 مرداد در ایران به خاطر اقدام به کودتا عذرخواهی کرد اما آیا این عذرخواهی های تکراری تاریخ را تغییر می دهد؟
آمریکا و غرب چنین اقداماتی برایشان عادی شده، کاری را انجام می دهند، عملیاتی را بر اساس اطلاعاتی که از سازمان ها و مراکز اطلاعاتی و امنیتی خود دریافت کرده اند، آغاز می کنند و پس از چند سال تازه متوجه می شوند که آمار و اطلاعاتشان اشتباه بوده و باید عذرخواهی کنند.
تبعات چنین اقداماتی برای آن کشور و منطقه سال ها باقی می ماند اما برای کشورهای متجاوز تبعاتی در پی ندارد. هزینه های چنین اقداماتی را هم باید مردم آن کشور و منطقه پرداخت کنند ضمن این که سال ها با عواقب پس از جنگ هم درگیر هستند.
تونی بلر نخست وزیر وقت انگلیس اگر هم عذرخواهی کرده، عذرخواهی او نه از سر دلسوزی و پشیمانی بلکه به آن خاطر است که اهدافی آمریکا و انگلیس با سرنگونی صدام همپیمان دیرین خود دنبال می کردند، محقق نشده است.
آمریکایی ها و انگلیسی ها جنگ علیه صدام و سرنگونی او را برای این انجام دادند تا بتوانند ضمن خلاص شدن از دست مهره سوخته ای به نام صدام، یک دولت دست نشانده دیگر را در این کشور حاکم کنند. دولتی که چسبیده به مرزهای جمهوری اسلامی بار دیگر موی دماغ ایران شود.
اما سرنگونی صدام به دست حامیان اش نه تنها باعث نشد که دولتی دست نشانده و همراه آمریکا و غرب روی کار بیاید، بلکه با تشکیل دولتی همراه شد که با جمهوری اسلامی ایران روابط نزدیک راهبردی برقرار کرد. اتفاقی که در عراق افتاد مصداق این مثل معروف است؛ «عدو سبب خیر گردد گر خدا بخواهد»
اقرار به اشتباه از سوی تونی بلر به این خاطر است که به یک بهانه حکومتی را ساقط کردند که می توانست همچنان برای ایران دردسر ساز باشد. آنها به خوبی متوجه شده اند که با سرنگونی صدام در منطقه و تشکیل دولتی اسلامی در عراق که گرایش زیادی هم به ایران دارد، قدرت منطقه ای جمهوری اسلامی را افزایش داد.
اما پس از آن هنگامی که متوجه افزایش حوزه قدرت و نفوذ ایران در منطقه شدند، به تشکیل گروه های تروریستی اقدام کردند. این گروه های تروریستی تکفیری که با حمایت های آمریکا و رژیم صهیونیستی و آل سعود شکل گرفتند، کشورهای محور مقاومت را هدف قرار دادند.
عراق، سوریه، یمن و لبنان کشورهایی است که گروه های تکفیری وهابی به آنها نفوذ کردند و آرامش کشورها را به هم زدند و امنیت منطقه را به خطر انداختند. هدف از بر هم زدن صلح و امنیت منطقه جمهوری اسلامی ایران بود. پس از پایان کار در سوریه، عراق و لبنان و یمن نوبت ایران می رسید اما آنها تصور نمی کردند که جبهه مقاومت توانایی بالایی داشته باشد که بتواند مقابل این همه توطئه ایستادگی کند.
اما اکنون بار دیگر شاهد عذرخواهی بی سود و فایده ای هستیم که از سوی کشورهایی که در بحران های دنیا نقش دارند مطرح می شود.
چه تضمینی وجود دارد که پس از چند سال از ماجرای لیبی و سرنگونی قذافی دیکتاتور این کشور آمریکایی ها و دیگر کشورهای همراه کننده او در حمله به لیبی به اشتباه خود اقرار و ابراز ندامت نکنند؟
آیا اکنون با اقدامی که حتی اگر با مجوز سازمان ملل هم انجام شد، وضعیت لیبی بهتر شده است؟ آیا این کشور پس از سرنگونی قذافی و مرگ وحشتناک او به دست معارضین، سامان یافته است؟ آیا صلح و امنیت اکنون در لیبی برقرار است؟ اکنون هم شاید آمریکایی ها و غربی ها نسبت به اقدامی که در لیبی کردند به ظاهر پشیمان باشند اما هنوز زمان ابراز پشیمانی برای آن فرا نرسیده است.
در سوریه هم اصرار و دخالت ها و حمایت های آمریکا، انگلیس و دیگر کشورهای مرتجع منطقه باعث ایجاد چنین وضعی شده است، 5 سال است که جنگ در این کشور ادامه دارد، تاکنون که نتوانسته اند دولت قانونی سوریه را سرنگون کنند، اما اگر چنین اتفاقی بیفتد، پس از چند سال نخست وزیر سابق انگلیس یا رئیس جمهوری سابق آمریکا در یک گفت وگوی تلویزیونی از جنگ در سوریه، لیبی، یمن و .... عذرخواهی می کنند و می گویند اشتباه کردیم.
دنیا، منطقه غرب آسیا، کشورهای اسلامی و مسلمانان جهان تا چه زمانی باید تاوان اشتباهات سران کشورهایی همچون شما را بدهند؟ اقای تونی بلر در مثل فارسی داریم که می گوید؛ «یک سوزن به خودت بزن، یک جوالدوز به دیگران»
مسئولیت همه اتفاقاتی که در منطقه غرب آسیا افتاده و قرار است باز هم بیفتد بر گردن افرادی چون شما است که در سال های نه چندان دور مسئولیت داشتید و اکنون هم مسئولین کنونی کشورهای شما برای شرایطی که در منطقه ایجاد شده مسئولیت مستقیم دارند چون همان راه بیراهه شما را می روند.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *
