دست روی دست بگذاریم حادثه‌ی مترو باز تکرار خواهد شد

علی اصغر قائمی عضو کمیسیون عمران و حمل و نقل شورای اسلامی شهر تهران درخصوص چرایی عدم نوسازی مراکز فرمان و سیستم سیگنالینگ متروی تهران در طول بیست سال گذشته به میزان گفت: در گزارشی که جناب آقای شایسته مدیرعامل مترو در صحن شورای شهر ارائه کردند به این نکته اشاره شد که برای سالیان سال این بازسازی‌ها به انجام نرسیده است. آن کسانی که مسوولیت داشته اند و به فکر این کار نبوده اند باید پاسخگو باشند که چرا در ادواری که مدیریت این حوزه را برعهده داشته اند در این زمینه اقدامی نکرده اند. این مساله چه در بحث مرکز کنترل و سیگنالینگ و چه نیازمندی‌های مربوط به تجهیزات و قطعات یدکی مترو موضوعیت دارد. چون هر دوی این موارد از یک جنس هستند. یعنی وقتی کسی مسوولیت یک بخشی را بر عهده می‌گیرد باید به فکر حال و آینده‌ی آن بخش باشد نه اینکه صرفا به فکر وضع فعلی آنجا باشد. درواقع این نوع تفکر باعث شده تا در ادوار گذشته هر چه بوده مصرف بشود و مسوولان به فکر نوسازی سیستم سیگنالینگ نباشند و نتیجه اش وضع فعلی مترو باشد.

 

وی ادامه داد: الان در برخی از کشور‌های دنیا از قطار‌های بدون راننده یا بدون راهبر استفاده می‌شود. آیا این به آن معناست که ما هم باید قطار‌های فعلی را کنار بگذاریم؟ پاسخ قطعا منفی است. چون وقتی برخی از کشور‌هایی که در زمینه‌ی حمل و نقل ریلی بسیار توسعه یافته هستند را از نزدیک مورد مشاهده قرار می‌دهیم می‌بینیم که آن‌ها علاوه بر حفظ ناوگان قدیمی که با نگهداشت مطلوب حاصل شده، نسبت به توسعه و بروزرسانی هم اقدام کرده اند.

 

 

این عضو شورای شهر اذعان داشت: ما هم باید از شرایط فعلی خودمان به خوبی استفاده کنیم و هم اگر بناست خطوط جدید یا قطار‌های جدیدی را به ناوگان مترو اضافه کنیم از فناوری‌های روز بهره بگیریم که حداقل تبعات را برای ما داشته باشد. ولی موضوع مرکز کنترل و سیگنالینگ مترو -البته به صورت عملکرد یکپارچه نه به شکل عملکرد جزیره ای- از الزامات بسیار مهمی به شمار می‌رود که انشاالله دوستان ما در شهرداری باید برای آن برنامه بیاورند. هرچند مدتی پیش در شورای شهر طرحی به تصویب رسید که براساس آن به شهرداری اجازه داده شد آن بودجه‌هایی که می‌خواهد برای حمل و نقل هزینه بکند از بالاترین اولویت برخوردار باشد.

قائمی در پاسخ به اینکه آیا با توجه به وجود فرسودگی‌ها در ناوگان مترو و دیگر بخش‌های حمل و نقل عمومی در تهران باید منتظر زنجیره‌ای از حوادث در این بخش باشیم گفت: اگر دست روی دست بگذاریم چنین حوادثی پیش خواهد آمد. اما اگر برنامه ریزی داشته باشیم می‌توانیم جلوی روی دادن چنین حوادثی را بگیریم. به نظر می‌رسد سه عنصر در کنار هم می‌توانند به جلوگیری از این نوع حوادث در حوزه‌ی حمل و نقل کمک بکنند. عنصر اول خود مدیریت شهری و شهرداری است و عنصر دوم به ایفای نقش دولت در این زمینه بر می‌گردد. به این معنا که دولت باید به وظیفه‌ای که در زمینه‌ی بهبود وضع حمل و نقل دارد عمل کند. مورد سوم هم اینکه مدیریت شهری برای استفاده از توان بخش خصوصی برنامه ریزی کند. اگر این سه عامل در کنار هم به خوبی عمل کنند خواهیم توانست به یک شرایط مطلوبی در زمینه‌ی حمل و نقل عمومی برسیم.