هدف آمریکا تقابل ایران و ترکیه است

اکنون هم دیر نشده است و این دو کشور با کنار گذاشتن برخی اختلافات و پرداختن به اشتراکات این تأصیر مثبت و ماندگار را می توانند عملیاتی کنند.

بر سر این راه موانعی وجود دارد. این موانع بیشتر از سوی کشورهای فرا منطقه ای از جمله اروپایی ها و آمریکا ایجاد شده است. اگر مقامات دولت ترکیه مسیر خود را از سیاست های اعمالی آمریکا دور کنند و آنها را اجرا نکنند، می توان امیدوار بود تا شرایط منطقه تغییر یابد و به سوی انتقاع جهان اسلام پیش برود.

این موانع را می توان در برخی سیاست های آنکار در قبال تحولات کشورهایی همچون سوریه، عراق و یمن پیگیری کرد. هدف سرنگونی اسد محقق نشد و اکنون بیش از 4 سال است که مردم و دولت سوریه در مقابل گروه های تکفیری مبارزه می کنند، اما سیاست اردوغان به جای یاری رساندن به دولت و مردم سوریه، حمایت از گروه های تروریستی و تکفیری حاضر در خاک سوریه است.

ترکیه در دو وضعیت علیه سوریه اقدام می کند، هم از تروریست ها حمایت می کند و هم دولت این کشور را با اقدامات سیاسی خود تحت فشار قرار می دهد. آنکار حتی اگر حمیات های خود را از تروریست های تکفیری در سوریه بردارد، توان دولت و مردم این کشور برای مقابله با تروریست ها افزایش خواهد یافت. حال اگر می خواهد در بعد سیاسی، اقدامات خود را علیه دولت قانونی بشار اسد ادامه دهد.

این رفتار ترکیه در تضاد با حمایت های ایران از دولت و مردم سوریه است به همین خاطر حاکمان کنونی ترکیه از این بابت عصبانی هستند و آن را به زبان هم آورده اند.

از سوی دیگر رسانه های غربی و اروپایی در حال ایجاد فضای تشدید اختلافات ایران و ترکیه هستند به گونه ای که ایران را متهم به حمایت از گروه پ ک ک می کنند. هر چند این ادعا غیر واقعی و نادرست است اما احساس رقابت در وجود حاکمان ترکیه با ایران باعث می شود تا میان دو کشور کدورت هایی ایجاد شود.

درک شرایط و محاسبه درست از وضعیت منطقه اگر از سوی مقامات ترکیه صورت گیرد می تواند این کشور را از سقوط و شرایط بحرانی برهاند. مقامات این کشور اگر لندکی بعه مطالبات مردمی و احزابی که به واسطه مخالفت مردم با سیاست های حزب حاکم، به دیگر احزاب ایم کشور رأی داده اند توجه کنند، درک خواهند کرد که فضای افکار عمومی ترکیه به دنبال چیست.

آنکارا همان سیاست تجزیه منطقه را که از سوی آمریکا دنبال می شود پیگیری می کند اما غافل از این که اگر به این سیاست خود ادامه دهد، ترکیه هم مسیر تجزیه را سپری خواهد کرد و این کشور هم درگیر چنین وضعیتی خواهد شد.

اکنون که دولت ترکیه به ظاهر علیه نیروهای تروریستی در سوریه اقدام می کند و آنها را ورد حمله قرار می دهد، در کنار آن قومیتی را هم تحت فشار و حملات خود قرار داده است که جزوی از پیکره این کشور هستند.

هر دولتی که در ترکیه بر سر کار آید نمی تواند کردهای این کشور را نادیده بگیرد. اهمیت دادن به آنها، رسیدگی به امورشان، توجه به خواسته های منطقی و قانونی کردها، انها را با دولت مرکزی همراه خواهد ساخت. در غیر این صورت، نخستین جایی که از خاک ترکیه جدا خواهد شد، خطه کرد نشین این کشور خواهد بود که به خاطر رفتارهای دولت زمینه های آن بسیار آماده است.

اکنون ایران پس از مذاکرات هسته ای، شرایط مناسبتری را برای خود مهیا می بیند، اکنون ایران به عنوان کشوری قدرتمند و تأثیر گذار در تحولات منطقه نشان داده است که ظرفیت آن را دارد تا مانع اقدامات آمریکا در عرب آسیا باشد که این خود یک امتیاز بزرگ برای جمهوری اسلامی ایران است.

اگر ترکیه هم به دنبال مقبولیت مردمی در منطقه است، می تواند از ظرفیت های خود با استفاده از تجربیات ایران به جایگاه واقعی خود دست یابد اما اکنون سیاست ها  اردوغان باعث شده است که در منطق منزوی شود.

بازی او با برگ ای سوحته ای مانند آل سعود، روند سقوط دولت اسلامی ترکیه را سرعت می بخشد. کشورهایی همچون عربستان سعودی، به خاطر شرایطی که در داخل ایجاد کرده اند و همچنین همراهی آنها با رژیم صهیونیستی تنفر مردم مسلمان منطقه را علیه آل سعود به همراه داشته است.

حمایت اردوغان از آل سعود در جریان حمله نظامی عربستان به یمن یک اشتباه محاسباتی دیگر دولت ترکیه است که حتی باعث شد مقامات این کشور به خاطر حمایت ایران از مردم مظلوم یمن، انتقاد کنند.

ایران و ترکیه می توانند با همگرایی در سیاست های منطقه ای تحولات تحمیلی را تحت کنترل خود در آوردند و با این اقدام رقابت های دو کشور را کاهش داده و از گسترش آنها به سوی تقابل و تضاد جلوگیری کنند.

ایجاد اختلاف میان ایران و ترکیه اکنون سیاست تازه ای است که آمریکایی ها و صهیونیست ها آن را دنبال می کنند و از آن سود می برند و متضرر اصلی این اتفاق هم مردم مسلمان منطقه و کشورهای اسلامی خواهند بود و هم ایران و ترکیه.

شاید انتخابات پارلمانی که قرار است به زودی برگزار شود، به ضرر اردوغان تمام شود و اگر چنین اتفاقی بیفتد، نشان می دهد که سیاست های دولت حزب عدالت و توسعه پس از گذشت 13 سال از روی کار آمدن با شکست روبرو شده است.

محمد صفری -

انتهای پیام/