تهران شهردار می‌خواهد
گروه سیاسی ؛ تلاش‌های برخی برای دور زدن قانون کارساز نشد و شورای شهر برای برگزیدن شهردار جدید باید اقدام کند.
از زمانی که شورای شهر جدید در تهران روی کار آمده است، ۴ نفر در مسند شهرداری تهران تکیه زده‌اند که دو نفر از آن‌ها سرپرست بودند و دو دیگر شهردار تهران.
ماجرای محمد علی نجفی که شهردار تهران شد و مسائلی که هنگام حضور او در این پست پیش آمد معرف حضور افکار عمومی هست، بازگو کردن آن هم لطفی ندارد.
اما پس از آن نیز شهرداری برای تهران برگزیده شد که با قانون مجلس شورای اسلامی بازنشسته محسوب می‌شود و باید بهشت را ترک کند.
شورای شهر تازه کار که بیش یکسال از عمر آن می‌گذرد گرایش اصلاح طلبی دارد، جدای از این گرایش سیاسی، اعضای شورای شهر، با درک وضعیت کلان شهر تهران و البته شرایط اقتصادی حاکم در کشور که تبعات آن در تهران به مراتب بیشتر است، باید به سوی گزینه‌ای گرایش پیدا کنند که بتواند از آب کره بگیرد.
به این معنا که باید سعی کند هزینه‌های شهری را اگر نمی‌تواند کاهش دهد، در یک نرم قابل قبول و معقول نگه دارد تا فشار به شهروندان افزایش نیابد.
اعضای شورای شهر باید نگاه سیاسی خود را در انتخاب شهردار مکتوم کنند، چرا که شورای شهر و شهردار یک مجموعه اجتماعی و فرهنگی است که باید از فضاسازی‌های سیاسی و حزبی به دور باشد تا بتواند به امورات شهر بپردازد.
اعضای شورای شهر تهران باید از میان افرادی انتخاب شوند که تخصص، تجربه و تحصیلات مرتبط با امور شهری داشته باشند، مردم نیز باید به شاخص‌هایی که برای اداره یک شهر نیاز است توجه کنند و به افرادی رأی بدهند که دارای آن ویژگی‌ها هستند.
در میان گزینه‌هایی که شورای شهر تهران برای شهرداری در نظر گرفته است، افراد پا به سن گذاشته، بازنشسته یا نزدیکب ه بازنشسته شدن دیده می‌شود که باز هم نوید آن را می‌دهد که پس از یکسال یا کمتر شورای شهر باید چراغ در دست بگیرد در جست و جوی فردی برای پست شهرداری تهران بگردد!
تهران نیازمند یک شهردار با ویژگی‌های خاص خود است، ویژگی‌هایی که می‌تواند و باید شامل تخصص، تعهد، تبحر و تبلور در مدیریت شهری باشد.
باید نگاه‌های سیاسی و حزبی را از درون شورای شهر بیرون ریخت، تفاوتی هم نمی‌کند که کدام طیف سیاسی در این عرصه ورود کرده است، اصلاح طلب یا اصولگرا ، مهم خدمت است که باید از سوی شورای شهر و شهردار تهران به مردم عرضه شود.
شاید بتوان برای آینده راهکاری را تعبیه کرد که شهردار تهران بر اساس یک سری ویژگی‌های خاص از سوی مردم انتخاب شود. شاید اینگونه مناسب‌تر باشد.
اگر هم مردم انتخاب غلط داشتند، خود مسئولیت این انتخاب را هم بر عهده می‌گیرند و باید تحمل کنند که انتخاب آن‌ها است.
اما باید به این مرحله از مردم سالاری دینی برسند که هر انتخاب اشتباهی باعث هزینه‌های زیادی برای خود، کشور و انقلاب می‌شود، پس باید سعی کنند، تمرین کنند و از انتخاب غلط پرهیز کنند. هر چند شاید چنین اتفاقی نیفتد، اما اعضای شورای شهر باید این وظیفه را به خوبی انجام دهند. آن‌ها منتخب مردم هستند و مردم هم از آن‌ها انتظار دارند در انتخاب خود برای شهرداری تهران بیشترین دقت را انجام دهند.
