حقایقی درباره جنایت‌های استعماری کشورهای غربی/ از برده‌داری تا غارت سرمایه کشورهای مختلف
طی قرن‌های متمادی کشورهای غربی و به خصوص انگلیس و فرانسه به غارت و چپاول آفریقا مشغول بوده‌اند و این روند هنوز ادامه دارد.
خبرگزاری میزان - در طول جنگ و استعمار، کشورهای غربی در سرقت اموال و دارایی آفریقا شرکت داشته‌اند.
به گزارش «آناتولی»، استعمار فرانسه فراتر از یک «اشتباه فاحش» است؛ در حالی که رئیس جمهور فرانسه گذشته استعماری کشورش را بی‌اهمیت جلوه می‌دهد، اما این کشور همچنان بر آفریقا تسلط دارد.
«امانوئل مکرون»، رئیس‌جمهور فرانسه، گذشته استعماری فرانسه در آفریقا را که در آن بیش از دو میلیون نفر کشته شدند، به‌عنوان یک «اشتباه فاحش» بی‌اهمیت جلوه داده است، در حالی که این کشور به دنبال راه‌های جدیدی برای حفظ سلطه خود بر این قاره است.
فرانسه با حضور نظامی خود در بسیاری از کشورهای آفریقایی متهم است که از منابعی مانند اورانیوم، آهن و نفت برای منافع خود استفاده می‌کند.
تاریخ فرانسه در آفریقا چیزی بیش از یک «اشتباه فاحش» است. این کشور با اشغال‌های استعماری خود که در سال 1524 آغاز شد، بر بیش از 20 کشور در غرب و شمال آفریقا تسلط داشت. حدود 35 درصد آفریقا برای بیش از 300 سال تحت سلطه فرانسه بود.
کشورهایی مانند سنگال، ساحل عاج و بنین در آن سال‌ها به عنوان مراکز تجارت برده فرانسه مورد استفاده قرار می‌گرفتند و تمام منابع منطقه مورد بهره‌برداری فرانسه قرار می‌گرفت.
کشور فرانسه اکنون هدف شکایات و انتقادات تلخ آفریقایی‌ها در مقیاسی است که احتمالاً بی‌سابقه است.
اما این چپاول و غارتگری آفریقا تنها محدود به فرانسه نیست و بسیاری از کشورهای غربی در آن نقش دارند.
به گزارش «گاردین»، « ثروت غرب بر اساس استثمار آفریقا ساخته شده است.»
انگلیس هرگز با جنبه تاریک تاریخ امپراتوری خود مواجه نشده است؛ انگلیس به عنوان کشور برده اصلی جهان مدرن به شمار می‌رود.
چرا هیچ سوالی در این باره نمی‌شود که چگونه ثروت استخراج شده از آفریقا و آفریقایی‌ها قدرت و شکوفایی «انگلیس مدرن» را ممکن کرد؟
اینها سؤالات به موقعی است در تابستانی که «بلر و بوش»، دستانشان هنوز آغشته به خون عراقی‌ها بود و در پی آن بودند که نام خود را به عنوان «ناجیان آفریقا» معرفی کنند.
- بیشتر بخوانید:
- برده داری مدرن در مزارع انگلیس
- قتل، برده داری و شعار دفاع از حقوق بشر؛ شاهکار تمدن غرب
کارشناسان «بکفورد» بدهی انگلیس به آفریقایی‌ها و «دیاسپورا» (جوامع پراکنده دور از وطن) را تریلیون‌ها پوند تخمین زدند.
سود حاصل از تجارت برده و شکر، قهوه، پنبه و تنباکو تنها بخش کوچکی از داستان است. آنچه مهم بود این بود که چگونه کشش و فشار ناشی از این صنایع، اقتصاد اروپای غربی را متحول کرد.
بانکداری انگلیسی، بیمه، کشتی‌سازی، تولید پشم و پنبه، ذوب مس و آهن، و شهرهای بریستول، لیورپول و گلاسکو در پاسخ به محرک مستقیم و غیرمستقیم مزارع بردگان آفریقایی چند برابر شدند.
کتاب «آفریقایی‌ها و انقلاب صنعتی انگلیس»، نوشته «جوزف اینیکوری»، نشان می‌دهد که چگونه مصرف کنندگان آفریقایی، آزاد و برده شده، صنعت تولید انگلیس را پرورش دادند. همانطور که «مالاچی پستلتویت»، اقتصاددان سیاسی، در سال 1745 به صراحت بیان کرد «تجارت انگلیس روبنای باشکوهی بر پایه آفریقاست.»
آفریقا نه تنها پشتوانه توسعه قبلی اروپا بود بلکه روغن نخل، نفت، مس، کروم، پلاتین و به ویژه طلای آن برای اقتصاد بعدی اروپا حیاتی بوده و هستند.
بسیاری هستند که تمایل دارند دولت‌ها و اقتصادهای ضعیف آفریقا، قحطی‌ها و بیماری‌ها را به گردن مقامات آن پس از 1960 بیندازند اما شکنندگی آفریقای معاصر پیامد مستقیم دو قرن برده‌داری و به دنبال آن استبداد استعماری است.
انتهای پیام/
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *
