مرگ با سلاح گرم بخشی ازسرنوشت محتوم آمریکایی‌هاست/سودکلان اسلحه‌سازی مانع محدودیت‌آزادی حمل سلاح گرم
به گزارش گروه حقوقی و قضایی به نقل از پایگاه اطلاع رسانی ستاد حقوق بشر، مقامات آمریکایی هر بار بعد از کشتار‌های هولناک که با سلاح گرم در این ایالت‌های این کشور صورت می‌گیرد، تنها به خانواده‌های عزادار تسلیت می‌گویند؛ اما حاضر نیستند قدمی در جهت افزایش امنیت خانواده‌ها به دلیل منفعت کلان حاصل از اسلحه سازی، بردارند؛ گویی کشتار در مدارس، دانشگاه ها، سالن‌های سینما و کنسرت ها، بخشی از سرنوشت محتوم شهروندان آمریکایی است که سرانجام نوبت آنان نیز فراخواهد رسید.
مسأله حمل و نگهداری سلاح در آمریکا، یکی از موضوعات مهمی است که از سال‌ها پیش در مباحث داخلی ایالات متحده مطرح بوده و پس از کشتار‌های چند ماه اخیر دانش‌آموزان در ایالت‌های مختلف به یکی از بحث‌برانگیزترین موضوعات به ویژه در عرصه سیاست داخلی این کشور مبدل شده است.
تحلیلگران آمریکایی معتقدند تشدید قوانین مالکیت اسلحه در آمریکا، هر بار که فرد مسلحی وارد یک مکان عمومی مانند مدرسه، کلیسا، باشگاه شبانه یا سالن سینما می‌شود و گروهی را از پا در می‌آورد، برای مدتی داغ شده و پس از مدتی نیز به فراموشی سپرده می‌شود.
این در حالی است که «دونالد ترامپ» رئیس جمهور آمریکا همزمان با ادامه بحث‌ها در آمریکا درباره آزادی اسلحه و امنیت، پیشنهادی جنجالی را ارائه داد! مبنی بر اینکه معلمان مسلح شوند تا بتوانند به تیراندازی‌ها و حوادث این‌چنینی قبل از رسیدن نیرو‌های پلیس و مأموران قانون واکنش نشان دهند.
ترامپ در توضیح خواسته و پیشنهاد خود می‌گوید: اعتقاد دارد اجرای این طرح می‌تواند مشکل تیراندازی در مدارس را حل کند. او با اشاره به بحث برانگیز بودن این طرح، از مخالفان و موافقان اجرای آن خواسته تا مجوز حمل مخفیانه سلاح را برای معلمان و کهنه سربازان ارتش آمریکا صادر کنند!.
حمل اسلحه در آمریکا قدمتی دیرینه دارد
نکته‌ای که باید به آن توجه شود این است که آزادی حمل سلاح در آمریکا موضوع جدیدی نیست و در متمم دوم قانون اساسی ایالات متحده آمده که هر شهروند مجاز به داشتن اسلحه است وصراحتأ از حق نگهداری و حمل سلاح حمایت شده است. قانون حمل اسلحه در آمریکا توسط تعدادی ازافراد ایالتی و فدرالی تعریف شده است. این قوانین تولید، تبادل، مالکیت، انتقال، ضبط سابقه، حمل و نقل سلاح گرم، مهمات و لوازم آن را تنظیم می‌کند.
مالکیت و حمل سلاح در آمریکا سنتی قدیمی است، سنتی که به اندازه تاریخ این کشور قدمت دارد. بحث درباره محدود کردن این سنت همواره از جنجالی‌ترین موضوعات اختلاف‌برانگیز در این کشور بوده، چون حمل سلاح گرم بخشی از فرهنگ آمریکایی‌ها است.
بر همین اساس، جمهوری‌خواهان با اصلاح قوانین مالکیت سلاح در آمریکا مخالفند و تنها برای قربانیان و خانواده‌های آن‌ها دعا می‌کنند، اما بر این باورند که قوانین نباید تغییر کند.
از سوی دیگر، دموکرات‌ها بر خواست خود مبنی بر تشدید قوانین حمل اسلحه پافشاری می‌کنند. با این حال، تجربه نشان داده با وقوع هر کشتارهولناکی ولع آمریکایی‌ها برای هرچه بیشتر مسلح شدن افزایش می‌یابد و خواستار نگهداری اسلحه‌های بیشتری هستند.
آمار و ارقام کشتار با سلاح گرم در آمریکا وحشتناک است
شبکه خبری سی ان ان در گزارشی پس از کشتار‌های دانش آموزی در ایالت‌های مختلف آمریکا اعلام کرد: از آغاز سال ۲۰۱۸ تاکنون بیش از یک هزار و ۸۰۰ نفر بر اثر تیراندازی در آمریکا کشته شده اند.
این شبکه آمریکایی در ادامه می‌افزاید: طبق آمار‌های ملی که از جمعیت نزدیک به ۳۲۶ میلیون نفری آمریکا در سال ۲۰۱۷ به دست آمده حدود ۳۱۰ میلیون شهروند غیرنظامی آمریکایی سلاح گرم در اختیار داشته اند. تقریبأ اکثر شهروندان آمریکایی نداشتن سلاح گرم را غیر قابل تصور می‌دانند.
بنابر آمار ارائه شده از سوی مؤسسه امنیت شهری در آمریکا، روزانه بطور متوسط ۹۶ آمریکایی بر اثر حوادث تیراندازی کشته می‌شوند که برای هر فردی که به ضرب گلوله کشته می‌شود، بیش از دونفر دیگر نیز مجروح می‌شوند که ازاین تعداد حدود ۷ نفر کودک و نوجوان قربانی این حوادث هستند.
همچنین، در هر ماه بطور میانگین ۵۰ زن توسط شریک زندگی شان با سلاح گرم کشته می‌شوند
این در حالی است که هنوز زمان زیادی از آغاز سال ۲۰۱۸ نگذشته بود که شبکه‌ها و رسانه‌های آمریکایی از کشتار در دبیرستان "استونمن داگلاس" واقع در پارکلند فلوریدا خبر دادند؛ «نیکلاس کروز» نوجوان ۱۹ ساله سفید پوست آمریکایی ۱۴ فوریه سال جاری میلادی با سلاح گرم ۱۷ تن از دانش آموزان این دبیرستان را به قتل رساند.
کشتار در مدرسه‌ای در فلوریدا
شبکه خبری دویچه وله نیز در گزارشی آمار کشتار با سلاح گرم را در آمریکا باورنکردنی توصیف کرد و نوشت: حدود ۴۳ درصد آمریکایی‌ها در منازل خود دست‌کم یک سلاح نگهداری می‌کنند. آمار موجود نشان می‌دهد که حدود ۳۰۰ میلیون تفنگ، کلت، تپانچه و سلاح‌های خودکار و نیمه‌خودکار در منازل آمریکایی‌ها نگهداری می‌شوند.
این شبکه می‌افزاید: سالانه حدود ۳۰ هزار نفر در آمریکا "با شلیک یک سلاح" کشته می‌شوند. یعنی قربانیان خشونت از طریق بکارگیری سلاح در هر دو سال در آمریکا برابر با شمار سربازان کشته‌شده این کشور در جنگ ویتنام است!.
شبکه MSNBC نیز درگزارشی پس از تیراندازی مرگبار در ایالت فلوریدا آورده است: تنها در ۴۵ روز اول سال ۲۰۱۸، دوازده حادثه تیراندازی در مدارس آمریکا رخ داده است. اگر چه موارد قبلی حوادث پر سروصدایی نبوده‌اند، اما تحلیلگران آمریکایی آن را بی‌سابقه توصیف کرده اند.
یادآوری حادثه مرگبار لاس وگاس که ۲ اکتبر سال ۲۰۱۷ در یک کنسرت موسیقی به تماشاگران با سلاح گرم حمله شد و ۵۰ کشته و بیش از ۵۰۰ نفر زخمی برجای گذاشت، هنوز هراس را به جان شهروندان آمریکایی می‌اندازد و حوادث خونین دیگر در ایالت‌های مختلف این کشور که همگی با سلاح گرم صورت گرفته است.
حال سؤال این است که چرا با وجود حوادث خونین و مرگبار که هر روز در ایالات متحده آمریکا با سلاح گرم صورت می‌گیرد، اما هنوز هم خرید و فروش اسلحه در این کشور آزاد است؟!
لابی اسلحه‌سازی در آمریکا تنها به سود کلان می‌اندیشد
انجمن ملی اسلحه آمریکا از مهمترین لابی‌های تأثیرگذار در صحنه سیاسی آمریکاست، که برای پیشبرد اهداف خود نفوذ و پول زیادی در اختیار دارد. اکثر نمایندگان ایالتی نیز بدلیل وابستگی مالی به شرکت‌های اسلحه سازی، حتی با وجود شعار‌های انتخاباتی خود در مورد کنترل سلاح، ترجیح می‌دهند که بعد از ورود به کنگره در برابر قوانین ضد سلاح یا سکوت کنند و یا رأی ندهند. طبق آخرین گزارش رسمی منتشر شده از سوی انجمن ملی اسلحه، این انجمن در سال ۲۰۱۳ بیش از ۳۴۸ میلیون دلار درآمد داشته، که از این میزان ۲۹۱ میلیون دلار آن را برای لابی‌های مورد نیاز خود و حمایت از نامزد‌های انتخاباتی هزینه کرده است.
در چنین شرایطی، با وجود مخالفت افکار عمومی، نمایندگان کنگره و حتی برخی رؤسای جمهور آمریکا، تلاش‌ها برای محدودسازی خرید و فروش و حمل سلاح ناکام می‌ماند. در حال حاضر، شهروندان آمریکایی در ۴۲ ایالت حق حمل اسلحه زیر لباس خود دارند و در ۸ ایالت نیز مردم می‌توانند بصورت آشکار سلاح خود را در معابر عمومی در دست بگیرند.
پس از وقوع حوادث لاس وگاس و فلوریدا و. اعتراضات گسترده‌ای برای محدودیت حمل سلاح در آمریکا صورت گرفت، اما این اعتراض‌ها با وجود لابی‌های قدرتمند و نفوذ کارتل‌های بزرگ اسلحه سازی در کنگره و عرصه سیاسی این کشور و باج‌های کلانی که آن‌ها در اختیار مدافعان آزادی حمل سلاح قرار می‌دهند، سبب شده تا موافقان حمل سلاح از قدرت و نقفوذ بیشتری در برابر مخالفان برخوردار شوند.
با توجه به لابی قدرتمند شرکت‌های اسلحه سازی در ساختار سیاسی آمریکا، به راحتی می‌توان به این پرسش پاسخ داد، که چرا قانون آزادی اسلحه در آمریکا دچار تغییر نمی‌شود. در واقع آزادی خرید و فروش و حمل سلاح بخشی از بازار اقتصادی و درآمدزایی سرمایه‌گذاران صنایع تسلیحاتی آمریکا در کنار بازار پررونق صادارت تسلیحاتی به سایرکشورهاست، که دولت‌مردان آمریکا را بر آن داشته تا امنیت مردم را قربانی منافع سرمایه داران و صاحبان صنایع کنند.
ترامپ حامی بزرگ لابی اسلحه سازی در آمریکا
طبق گزارش بی بی سی، پیشنهادی که دونالد ترامپ، برای مسلح کردن معلمان مدارس مطرح کرده، مورد حمایت گسترده انجمن ملی اسلحه سازی در آمریکا قرار گرفته است. این پیشنهاد در حالی مطرح می‌شود که پیش از این نیز از سوی کمپانی‌ها و لابی‌های کارخانجات اسلحه سازی مطرح شده بود.
ترامپ چندی قبل، در جلسه خود با بازماندگان حادثه تیراندازی در فلوریدا، اعضای انجمن ملی اسلحه را وطن پرستان واقعی عنوان کرد و در جمع اعضای این انجمن نیز حمایت خود را از این لابی پرنفوذ اعلام و آنان را دوست واقعی خود خطاب کرده بود.
با این شرایط به نظر می‌رسد بیش از حفظ جان وحقوق شهروندی و امنیت برای آمریکایی‌ها، این منافع مادی لابی‌های اسلحه سازی است که برای رئیس جمهور آمریکا تعیین کننده می‌باشد. منافعی که ترامپ ورودش را به کاخ سفید مدیون حمایت همین لابی‌ها و شرکت‌های اسلحه سازی می‌داند؛ موضوعی که رسانه‌های آمریکایی بار‌ها به آن اشاره کرده و یکی از عوامل مهم مانع از کنترل خشونت‌های مسلحانه در این کشور را باج دهی انجمن ملی سلاح به ستاد انتخاباتی ترامپ و قانونگذاران کنگره آمریکا توصیف کرده اند.
طبق آمار اعلام شده تعداد افرادی که در آمریکا در اثر شلیک گلوله از پای در می‌آیند برابر با رقمی معادل پنج برابرتلفات سربازان آمریکایی در جنگ ۱۰ ساله آمریکا در عراق است.
با این حال، مقامات آمریکایی هر بار بعد از کشتار‌های هولناک در ایالت‌های مختلف این کشور، تنها به خانواده‌های عزادار تسلیت می‌گویند؛ اما حاضر نیستند قدمی در جهت افزایش امنیت خانواده‌ها به دلیل منفعت کلان حاصل از اسلحه سازی، بردارند؛ گویی کشتار در مدارس، دانشگاه ها، سالن‌های سینما و کنسرت ها، بخشی از سرنوشت محتوم شهروندان آمریکایی است که سرانجام نوبت آنان نیز فراخواهد رسید.
