حرکت مرگبار سیارکها به سمت زمین؛ طرح دانشمندان روسیه و ناسا برای نجات کره زمین چیست؟
به گزارش گروه بین‌الملل ، دانشمندان روس به راه‌هایی برای از بین بردن سیارک‌های نابودکننده کره زمین دست یافتند.
سیارکها و خطر نابودی کره‌زمین
سیارکها، توده‌های بزرگ صخره و فلز، با شکل کروی یا نامنظم هستند که در فضا پراکنده‌اند. اصابت سیارکها به کره زمین می‌توانند فاجعه بار باشند، یک سیارک کوچک در اثر برخورد با زمین باعث ویرانی یک شهر می‌شود، و برخورد سیارک بزرگ با زمین ممکن است تمامی سیاره ما را به ورطه نابودی بکشاند.دانشمندان و اخترشناسان سیاره‌ای نسبت به این تهدیدها آگاهند. البته سیاره‌شناسان می گویند احتمال برخورد یکی از این سیارکها با زمین در آینده نزدیک بسیار کم است. در واقع یک برخورد شدید ممکن است هر ۱۰ هزار سال یک بار رخ بدهد. با این وجود تهدیدی وجود دارد که باید آن را جدی گرفت.
در تعریفی دیگر سیارکها اجسام آسمانی‌اند که متشکل از کربن، سیلیکون، فلز و گاهی یخ هستند، دانشمندان معمولا اجسامی بزرگتر از یک متر را در رده سیارکها دسته‌بندی می‌کنند، البته در خصوص این اندازه اتفاق‌نظر وجود ندارد.
بزرگترین سیارک نیز به بزرگی 900 کیلومتر تخمین زده شده که با سرعت 20 کیلومتر بر ثانیه می‌تواند بزرگرتین تهدید برای کره‌زمین و نابودی هر نوع زیستی بر روی کره‌خاکی است.
برنامه دانشمندان روس برای نجات کره‌زمین
همیشه دانشمندان نسبت به پیامدهای وحشتناک برخورد سیارکها به کره‌زمین و حتی نابودی آن هشدار داده‌اند در همین راستا دانشمندان روسیه به تازگی اعلام کرده‌اند که نحوه نابودی سیارکها را در آزمایشگاه شبیه‌سازی کرده‌اند.
نتایج پژوهشهای آزمایشگاهی دانشمندان روسی نشان می‌دهد که برای نابودی سیارکی به عرض 200 برای انهدام سیارکی با عرض ۶۵۰ فوت (200 متر) به انفجاری با قدرت سه مگاتن تی ان اتی، برابر با معادل ۲۰۰ بمب هیروشیما، نیاز است.
شرکت دولتی انرژی اتمی روسیه (روس‌اتم) با همکاری انستیتو فیزیک و فناوری مسکو سیارک های مینیاتوری را با توجه به ترکیب شهاب سنگ هایی شبیه سازی کردند که در سال ۲۰۱۳ در دریاچه چبارکول فرود آمدند.
به گفته پژوهشگران روس‌اتم برای حفاظت از کره‌زمین از برخورد نابودگر سیارکها دو راه‌حل بیشتر وجود ندارد.
یا باید آنها را پیش از برخورد در فاصله‌های دور منحرف کرد و یا آنها را مندهم و چند تکه کرد که بیشتر آنها به کره‌زمین برخورد نکنند یا در جو زمین منفجر شوند.
دانشمندان روس در پی دست‌یابی به راه‌حل دوم انفجار یک سیارک را در آزمایشگاه شبیه‌سازی کردند.
تیم تحقیقاتی به همین منظور سیارک‌های کوچک شبیه‌سازی‌شده با عرض کمتر از یک اینچ را به کمک لیزر منفجر کردند؛ نتایج این تحقیق همچنین نشان داد تاباندن اشعه لیزر به صخره‌های فضایی واقعی و یا سیارکها انفجاری همانند انفجار اتمی ایجاد می‌کند.
«ولادیمیر یوفا» یکی از اعضای تیم تحقیقاتی می گوید: در حال حاضر خطر هیچ سیارکی زمین را تهدید نمی کند بنابراین گروه ما مدت زمان کافی برای تکمیل این شیوه نابودی سیارکها در جلوگیری از هرگونه فاجعه ای را دارد. ما همچنین در پی احتمال انحراف سیارکها بدون انهدام آنها هستیم و امیدواریم که کشورهای دیگر جهان نیز در این طرح ما مشارکت بیشتری داشته باشند.
آیا برخورد سیارکها به زمین جدی است؟
بنا به گزارش پایگاه «دیلی‌میل» دانشمندان تا کنون کشف کرده‌اند که اندازه بسیاری از سیارکها نزدیک به یک کیلومتر است اما در حال حاضر در تلاش برای شکار و نابودی سیارک‌هایی با اندازه 140 متر هستند که قدرت تخریبی فاجعه‌باری دارند.
اگرچه هیچ کس به‌درستی نمی‌داند برخورد بزرگ و فاجعه آینده چه زمانی رخ خواهد داد، با این حال دانشمندان تمام تلاش و دانش خود را به کار گرفته‌اند تا زمان برخورد سیارکها به کره‌زمین را پیش‌بینی و آن را رصد کنند.
«رولف دنیزینگ» رئیس مرکز عملیات فضایی اروپا (ESOC) در شهر «دارمشتات» آلمان میگوید: دیر یا زود فاجعه (برخورد سیارک به زمین) با تأثیر کم یا زیاد رخ خواهد داد، ممکن است در زمان حیات ما اتفاق نیافتد اما احتمال این خطر که زمین روزی با این فاجعه روبرو خواهد، بسیار بالاست.
به گفته این دانشمند آلمانی در حاضر ما توانایی خیلی کمی برای رویارویی با سیارکها داریم، ما آمادگی دفاع از خود در برابر برخورد اجسام آسمانی و سیارکها را نداریم، ما سامانه دفاع سیاره‌ای فعال در اختیار نداریم.
طرح ناسا برای رویارویی با سیارکها
به نوشته پایگاه « sciencealert»احتمال برخورد یک سیارک بزرگ به زمین بسیار اندک است، اما آسیب این برخورد احتمالی بسیار زیاد خواهد بود، بنابراین دانشمندان ناسا در حال بررسی و توسعه یک فضاپیمای مفهومی طراحی شده برای از بین بردن سیارک‌های خطرناک پیش از رسیدن به زمین هستند.
این فضاپیمای 9 متری با 8.8 تن وزن، موسوم به HAMMER، یک سازه ماژولار است که می‌تواند سیارک را به طور مستقیم نابود کند یا به عنوان یک حامل بمب برای تحویل یک کلاهک هسته‌ای عمل کند.
از آنجایی که احتمال برخورد سیارکها به زمین و نایودی کره‌خاکی بسیار بالاست، هم‌اکنون ناسا، سازمان امنیت هسته‌ای آمریکا (NNSA)، آزمایشگاه ملی «لارنس لیورمور» (LLNL) و آزمایشگاه ملی «لوس آلاموس»مشغول بررسی این مسئله هستند که چگونه یک فضاپیما بدون سرنشین می‌تواند سیارک‌های تهدیدکننده زمین را کنترل کند.
