هدایت و استمداد از خداوند
پروردگارا! پس از آن که ما را هدایت کردی، دل‌های ما را به باطل مایل مگردان و از سوی خود ما را رحمتی ببخش، به‌راستی که تو خود بسیار بخشنده‌ای.
به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی ، در بخشی ار قرآن کریم در خصوص هدایت و استمداد از خداوند آمده است: پروردگارا! پس از آن که ما را هدایت کردی، دل‌های ما را به باطل مایل مگردان و از سوی خود ما را رحمتی ببخش، به‌راستی که تو خود بسیار بخشنده‌ای.
آل عمران/8
از این آیه می‌آموزیم و درس می‌گیریم که:
1- به علم و دانش خود مغرور نشویم، از خداوند هدایت بخواهیم. «ربّنا لاتزغ قلوبنا..»
2- نشانه‌ی علم واقعی و رسوخ در علم، توجّه به خدا و استمداد از اوست. «الّا الراسخون فی العلم... ربّنا لاتزغ قلوبنا»
3- محور هدایت و گمراهی، قلب و افکار انسانی است. «لا تزغ قلوبنا»
4- در خط قرار گرفتن خیلی مهم نیست، از خط خارج نشدن بسیار اهمیت دارد. «بعد اذ هدیتنا»
5- هدیه و هبه دائمی و بی‌منت، مخصوص خداوند است. «انّک انت الوهّاب»
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *
