۱۳ سال است خانه‌های کمندان ترک برمی‌دارد+عکس
13 سال پیش اهالی روستای کمندان با وعده های امیدوارکننده ساخت سد در روستا موافقت کردند، زمین‌هایشان را فروختند، امیدوار بودند اتفاق‌های خوبی بیفتد اما آنقدر طول کشید تا این که خانه‌ها یکی‌یکی ترک برداشت.
به نقل از ایسنا، سوار دو اتوبوس شدند و برای بار دوم به تهران آمدند؛ جایی که شاید حرف‌هایشان شنیده شود و مشکلاتشان جدی گرفته شود. رفتند مقابل مجلس شورای اسلامی تا از نماینده‌های ساختمان بزرگ بهارستان بخواهند فکری به حال روستای کوچکشان کنند. خواسته زیادی هم ندارند؛ نجات خانه‌هایشان، نجات زندگی‌شان، تحقق وعده‌هایی که به آنها داده شده.
13 سال پیش اهالی روستای کمندان از توابع شهرستان ازنا در استان لرستان، با تصمیمی جدید در روستایشان مواجه شدند؛ ساخت سد. به آنها گفته شد ساخت این سد ضروری است ولی لزومی ندارد نگران باشند؛ به آنها روستای جایگزین داده می‌شود و امنیت و رفاه دارند. آنها هم این وعده‌ها را باور کردند و مخالفتی در راه ساخت سد ایجاد نشد؛ زمین‌هایشان را فروختند، امیدوار بودند اتفاق‌های خوبی بیفتد اما آنقدر طول کشید تا این که خانه‌ها یکی‌یکی ترک برداشت.
مصطفی دهقانی، رییس شورای کمندان به نمایندگی از کسانی که دیروز در مقابل مجلس تجمع کرده بودند، به این ترک برداشتن خانه‌ها اشاره می‌کند و با لهجه ساده و صمیمی اما خسته و پردردش می‌گوید: از 13 سال پیش که کار ساخت این سد در روستای ما آغاز شده، با انفجارهای زیادی که برای ساخت این سد انجام می‌شود، خانه‌هایمان ترک برمی‌دارد و از همان زمان کسی پاسخگو نیست. ساخت این سد تا الان هشتاد درصد پیشرفت داشته و چیزی به پایان آن نمانده اما هنوز که هنوز است کسی به فکر اهالی این روستا نیست و تنها به ساخت سد فکر می‌کنند. انفجارهایی که می‌شود کم نیست، گاهی حتی به هفت ریشتر هم می‌رسد اما کسی نمی‌گوید ما چطور باید این همه سختی را تحمل کنیم.
کمندان (ازنا)، روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان ازنا در استان لرستان ایران است. این روستا در کوه پایه اشترانکوه (کوه‌های ازنادر و کول جنو) قرار گرفته است. از ویژگی‌های این روستای گردشگری، محصور شدن در میان مراتع سرسبز و زیباست. قرار بود در کنار این زیبایی‌های طبیعی، به اهالی این روستا رفاه هم داده شود، قرار شد سد ساخته شود، به روستای دیگری بروند و امکانات رفاهی در نظر گرفته شود، هتل ساخته شود و سرمایه‌گذاری شود که گردشگران بیشتری به آنجا بروند که حالا هیچکدام محقق نشده جز همان ساخت سد مخزنی!
دهقانی می‌گوید: وقتی می‌خواستند این سد را بسازند به ما وعده‌های زیادی دادند، گفتند روستای جایگزین به شما می‌دهیم و نگران نباشید، اما حالا نه روستای جایگزین می‌دهند، نه وام و تسهیلات بانکی می‌دهند، نه به جوان‌هایمان که می‌خواهند ازدواج کنند و خانه داشته باشند اجازه ساخت خانه می‌دهند و نه حتی پای درددل ما می‌نشینند. هروقت هم اعتراض می‌کنیم می‌گویند اختلال به وجود نیاورید! پس ما باید چه کار کنیم؟
او درباره مشخص‌ترین خواسته اهالی روستا می‌گوید: ما که چیزی نمی‌خواهیم، تنها خواسته‌مان این است که به ما جایی برای زندگی در همین حوالی روستای خودمان بدهند، ما نمی‌خواهیم آواره شهرها شویم و حاشیه‌نشین باشیم. این خواسته زیادی است؟ تمام منابع زندگی ما نابود شده است. کشاورزی نداریم. روستای ما نه گاز دارد نه خدمات رفاهی، حتی یک ریال به ما تعلق نگرفته که دلخوش باشیم کسی هم به فکر ماست. روستای بالادست این سد مخزنی امکانات بهتری دارد اما برای ما هیچ امکاناتی در نظر گرفته نشده است.
گلایه اصلی او و هم‌روستایی‌هایش از منابع آب استان است. «هر بار که مراجعه می‌کنیم و می‌خواهیم به تعهداتشان عمل کنند، زیر بار نمی‌روند. ما 220 خانوار هستیم و روستایمان 1200 نفر جمعیت دارد. بالاخره ما هم مردم این کشور هستیم و حق داریم از ساده‌ترین امکانات برخوردار باشیم نه این که هر روز نگران باشیم سقف خانه روی سرمان خراب شود. اینطور که نمی‌شود.»
یکی دیگر از اهالی می‌گوید: «زمین‌هایمان را سال 82 با قیمت ناچیزی فروختیم، نمی‌دانستیم آخرش این می‌شود. وگرنه موافقت نمی‌کردیم که حالا به این روز بیفتیم. گفتند خانه‌ها را هم می‌خرند، گفتند ساخت و ساز ممنوع است، مدام وعده دادند که روستای جایگزین به ما می‌دهند و کسی تعمیر خانه را جدی نگرفت، تا این که حالا هر روز باید نگران باشیم. جاده‌هایمان را برای ساخت سد خراب کردند، اینجا حتی لوله‌کشی آب ندارد. زندگی‌مان را مفت و مجانی از دست دادیم، حالا نه می‌گذارند برویم روستای بالای سد، نه تکلیفمان را اینجا مشخص می‌کنند. زندگی‌مان را قسطی از ما خریدند. حالا ما مانده‌ایم و هیچ. خدا را خوش می‌آید؟...»
هنوز حرف‌هایش تمام نشده که یکی دیگر از اهالی روستا می‌گوید: «ما فکر می‌کردیم با طرحی که قرار است اجرا شود وضعمان بهتر می‌شود. فکر می‌کردیم قرار است توسعه و پیشرفت به روستایمان بیاید. چه می‌دانستیم از این همه قول یکی هم اجرا نمی‌شود؟ نمی‌دانستیم ما می‌مانیم و خانه‌های خراب و زمین‌هایی که از دست داده‌ایم. نمی‌دانستیم کسی نمی‌گوید این روستایی‌ها چطور دارند روزشان را شب می‌کنند، چقدر نگرانند، چقدر هر روز به فکر این هستند که حالاست سقف خانه روی سرشان خراب شود. حتی طرح هادی هم به روستای ما تعلق نمی‌گیرد. امروز هم که آمدیم مقابل مجلس، نماینده ازنا آمد و به ما قول داد که موضوع را پیگیری می‌کند. می‌رویم؛ اما راستش را بخواهید نمی‌دانیم چقدر باید امیدوار باشیم.»
این‌ها را می‌گویند و سوار ماشین می‌شوند که بروند. «نمی‌دانیم وقتی برگردیم باید جواب بقیه را چه بدهیم. بگوییم باز هم وعده دادند؟ بیشتر از 10 سال است در شرایط موقت و امروز و فردای مسئولان زندگی می‌کنیم، دیگر طاقتمان سر آمده، یک ماه پیش هم آمدیم و همین حر‌ف‌ها را شنیدیم، این بار هم نمی‌دانیم کسی مشکل ما را جدی می‌گیرد یا خواسته‌مان در بین طرح‌ها و برنامه‌های دیگر گم می‌شود!»
/
: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه های داخلی و خارجی لزوماً به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه ای منتشر می شود.
13 سال پیش اهالی روستای کمندان از توابع شهرستان ازنا در استان لرستان، با تصمیمی جدید در روستایشان مواجه شدند؛ ساخت سد. به آنها گفته شد ساخت این سد ضروری است ولی لزومی ندارد نگران باشند؛ به آنها روستای جایگزین داده می‌شود و امنیت و رفاه دارند. آنها هم این وعده‌ها را باور کردند و مخالفتی در راه ساخت سد ایجاد نشد؛ زمین‌هایشان را فروختند، امیدوار بودند اتفاق‌های خوبی بیفتد اما آنقدر طول کشید تا این که خانه‌ها یکی‌یکی ترک برداشت.
مصطفی دهقانی، رییس شورای کمندان به نمایندگی از کسانی که دیروز در مقابل مجلس تجمع کرده بودند، به این ترک برداشتن خانه‌ها اشاره می‌کند و با لهجه ساده و صمیمی اما خسته و پردردش می‌گوید: از 13 سال پیش که کار ساخت این سد در روستای ما آغاز شده، با انفجارهای زیادی که برای ساخت این سد انجام می‌شود، خانه‌هایمان ترک برمی‌دارد و از همان زمان کسی پاسخگو نیست. ساخت این سد تا الان هشتاد درصد پیشرفت داشته و چیزی به پایان آن نمانده اما هنوز که هنوز است کسی به فکر اهالی این روستا نیست و تنها به ساخت سد فکر می‌کنند. انفجارهایی که می‌شود کم نیست، گاهی حتی به هفت ریشتر هم می‌رسد اما کسی نمی‌گوید ما چطور باید این همه سختی را تحمل کنیم.
کمندان (ازنا)، روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان ازنا در استان لرستان ایران است. این روستا در کوه پایه اشترانکوه (کوه‌های ازنادر و کول جنو) قرار گرفته است. از ویژگی‌های این روستای گردشگری، محصور شدن در میان مراتع سرسبز و زیباست. قرار بود در کنار این زیبایی‌های طبیعی، به اهالی این روستا رفاه هم داده شود، قرار شد سد ساخته شود، به روستای دیگری بروند و امکانات رفاهی در نظر گرفته شود، هتل ساخته شود و سرمایه‌گذاری شود که گردشگران بیشتری به آنجا بروند که حالا هیچکدام محقق نشده جز همان ساخت سد مخزنی!
دهقانی می‌گوید: وقتی می‌خواستند این سد را بسازند به ما وعده‌های زیادی دادند، گفتند روستای جایگزین به شما می‌دهیم و نگران نباشید، اما حالا نه روستای جایگزین می‌دهند، نه وام و تسهیلات بانکی می‌دهند، نه به جوان‌هایمان که می‌خواهند ازدواج کنند و خانه داشته باشند اجازه ساخت خانه می‌دهند و نه حتی پای درددل ما می‌نشینند. هروقت هم اعتراض می‌کنیم می‌گویند اختلال به وجود نیاورید! پس ما باید چه کار کنیم؟
او درباره مشخص‌ترین خواسته اهالی روستا می‌گوید: ما که چیزی نمی‌خواهیم، تنها خواسته‌مان این است که به ما جایی برای زندگی در همین حوالی روستای خودمان بدهند، ما نمی‌خواهیم آواره شهرها شویم و حاشیه‌نشین باشیم. این خواسته زیادی است؟ تمام منابع زندگی ما نابود شده است. کشاورزی نداریم. روستای ما نه گاز دارد نه خدمات رفاهی، حتی یک ریال به ما تعلق نگرفته که دلخوش باشیم کسی هم به فکر ماست. روستای بالادست این سد مخزنی امکانات بهتری دارد اما برای ما هیچ امکاناتی در نظر گرفته نشده است.
گلایه اصلی او و هم‌روستایی‌هایش از منابع آب استان است. «هر بار که مراجعه می‌کنیم و می‌خواهیم به تعهداتشان عمل کنند، زیر بار نمی‌روند. ما 220 خانوار هستیم و روستایمان 1200 نفر جمعیت دارد. بالاخره ما هم مردم این کشور هستیم و حق داریم از ساده‌ترین امکانات برخوردار باشیم نه این که هر روز نگران باشیم سقف خانه روی سرمان خراب شود. اینطور که نمی‌شود.»
یکی دیگر از اهالی می‌گوید: «زمین‌هایمان را سال 82 با قیمت ناچیزی فروختیم، نمی‌دانستیم آخرش این می‌شود. وگرنه موافقت نمی‌کردیم که حالا به این روز بیفتیم. گفتند خانه‌ها را هم می‌خرند، گفتند ساخت و ساز ممنوع است، مدام وعده دادند که روستای جایگزین به ما می‌دهند و کسی تعمیر خانه را جدی نگرفت، تا این که حالا هر روز باید نگران باشیم. جاده‌هایمان را برای ساخت سد خراب کردند، اینجا حتی لوله‌کشی آب ندارد. زندگی‌مان را مفت و مجانی از دست دادیم، حالا نه می‌گذارند برویم روستای بالای سد، نه تکلیفمان را اینجا مشخص می‌کنند. زندگی‌مان را قسطی از ما خریدند. حالا ما مانده‌ایم و هیچ. خدا را خوش می‌آید؟...»
هنوز حرف‌هایش تمام نشده که یکی دیگر از اهالی روستا می‌گوید: «ما فکر می‌کردیم با طرحی که قرار است اجرا شود وضعمان بهتر می‌شود. فکر می‌کردیم قرار است توسعه و پیشرفت به روستایمان بیاید. چه می‌دانستیم از این همه قول یکی هم اجرا نمی‌شود؟ نمی‌دانستیم ما می‌مانیم و خانه‌های خراب و زمین‌هایی که از دست داده‌ایم. نمی‌دانستیم کسی نمی‌گوید این روستایی‌ها چطور دارند روزشان را شب می‌کنند، چقدر نگرانند، چقدر هر روز به فکر این هستند که حالاست سقف خانه روی سرشان خراب شود. حتی طرح هادی هم به روستای ما تعلق نمی‌گیرد. امروز هم که آمدیم مقابل مجلس، نماینده ازنا آمد و به ما قول داد که موضوع را پیگیری می‌کند. می‌رویم؛ اما راستش را بخواهید نمی‌دانیم چقدر باید امیدوار باشیم.»
این‌ها را می‌گویند و سوار ماشین می‌شوند که بروند. «نمی‌دانیم وقتی برگردیم باید جواب بقیه را چه بدهیم. بگوییم باز هم وعده دادند؟ بیشتر از 10 سال است در شرایط موقت و امروز و فردای مسئولان زندگی می‌کنیم، دیگر طاقتمان سر آمده، یک ماه پیش هم آمدیم و همین حر‌ف‌ها را شنیدیم، این بار هم نمی‌دانیم کسی مشکل ما را جدی می‌گیرد یا خواسته‌مان در بین طرح‌ها و برنامه‌های دیگر گم می‌شود!»
/
: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه های داخلی و خارجی لزوماً به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه ای منتشر می شود.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *
