خروج آمریکا از "افغانستان"، ریختن هیزم به آتش جنگ

 به گزارش سرویس بین الملل با وجود تمایلات متفاوت و آشکار، بدون تردید خروج سربازان آمریکایی از افغانستان به معنی ریختن هیزم به آتش جنگ خواهد بود.
 
دیپلمات نوشت: به علاوه، از آن‌ جایی که آمار تلفات در افغانستان افزایش پیدا کرده، فشار بر گروه‌های تصمیم‌گیرنده مقامات آمریکایی برای حضور طولانی‌مدت در افغانستان نیز افزایش یافته است.
 
ترک افغانستان پیامدهای خوبی ندارد
 
چنانکه روشن است، ترک افغانستان و تنها گذاشتن این کشور، زمینه را برای رقبای آمریکا فراهم خواهد ساخت که از نگاه استراتژیک پیامدهای خوبی برای این کشور ندارد و ممکن است باعث ادامه جنگ در افغانستان شود.
 
برای تحقق برنامه ذکر شده، امکان دارد سیاست جامعی در پیش گرفته شود تا زمینه برای «خروج نسبی» سربازان آمریکایی آماده شود.
 
به‌نظر می‌رسد که نه خروج کامل سربازان آمریکایی و نه هم حضور گسترده نظامی به‌عنوان گزینه‌ای در دستور کار سیاستگذاران آمریکایی باشد. ژنرال «جان کمپبل» فرمانده اسبق نیروهای ائتلاف در افغانستان، در گزارش اخیر خود که به کمیته نیروهای مسلح سنای امریکا ارایه کرد، گفت: «افغانستان در وضعیت پیچیده‌ای قرار دارد.»
 
امکان می‌رود این کشور به آسانی در سناریوی بحرانی گرفتار شود که آمریکا تاکنون متوجه آن نشده است.
 
کمپبل افزود: آنچه ممکن سبب وخیم‌تر شدن وضعیت شود، این است که در حال حاضر از 407 منطقه که در افغانستان وجود دارد، 8 منطقه به‌صورت مکمل در اداره طالبان قرار داشته و در 18 منطقه دیگر طالبان نفوذ دارند.
 
به علاوه، مراکز 94 منطقه نیز در خطر حمله قرار دارند. تاکید جدی کمپبل در کمیته نیروهای مسلح سنا این بود که برنامه اصلی مرتبط به حضور آینده سربازان آمریکایی در افغانستان، باید به‌صورت جدی مورد بازبینی قرار گیرد.
 
مذاکره نکردن با طالبان خلاف دیدگاه کمپبل
 
توضیحاتی که در کمیته نیروهای مسلح سنا صورت گرفت، انعکاس‌دهنده وضعیت کنونی افغانستان می‌باشد. چنانکه از نظریات پیداست، مذاکره نکردن با طالبان خلاف دیدگاه ژنرال بوده زیرا این موضوع به حضور نظامی آمریکا در افغانستان ربط دارد.
 
حال سوالی که مطرح می‌شود این است که: اگر طالبان در تلاش تصرف کامل کشور‌ هستند و یا تهدید‌هایی را به‌وجود خواهند آورد که ژنرال کمپبل به آن‌ها اشاره کرد، بنا اعضای کمیته به این باور‌ند که چرا همه آن‌ها را بر میز مذاکره حاضر نکنیم؟
 
یک  مقام‌ پاکستانی می‌گوید همزمان با افزایش جنگ در 4، 5 سال اخیر در افغانستان، فرصت مناسبی را برای پاکستان مهیا کرد و آمریکایی‌ها نیز در صدد گسترش منافع خویش بودند.
 
وی افزود که چنین سناریویی برای آمریکا این اجازه را می‌دهد که تا زمینه را برای حضور دراز‌مدت خود در افغانستان مهیا سازد. همزمان ممکن است این کار تا حدودی عجیب و غریب به‌نظر رسد، بنا استراتژی دوگانه آمریکا نشان می‌دهد که هدف از مذاکرات با طالبان به معنی خروج مطلق سربازان امریکایی از افغانستان نخواهد بود.
 
ممکن این کشور نخواهد به جنگ در کشور پایان دهد و یا اینکه این کشور نمی‌خواهد افغانستان را ترک کند؛ راهی که این کشور در سال 1970 در ویتنام در پیش گرفت و مجبور به ترک این کشور شد.
 
دیپلمات نوشت: هدف از مذاکره با طالبان، آوردن طالبان در موقعیتی می‌باشد که این گروه به نحوی حضور آمریکا در افغانستان را بپذیرد. چنانچه در حال حاضر مقام‌ها در سطوح مختلف گزارش کرده‌اند که تاکید مقام‌های آمریکایی به حفظ تعدادی از پایگاه‌های نظامی‌شان در افغانستان می‌باشد.
 
چنین سناریویی به شدت در میان مقامات آمریکایی اندیشیده شده و کمیته سنا به‌طور ضمنی سخنان کمپبل را تایید کرده‌اند.
 
کاهش پایگاه‌های نظامی آمریکا، خدمت کردن طالبان
 
به عقیده این فرمانده، کاهش پایگاه‌های نظامی آمریکا در افغانستان از 852 پایگاه به 20 پایگاه تنها خدمت کردن به طالبان خواهد بود. بنابراین، برای جلوگیری از چنین فاجعه‌ای، به‌نظر می‌رسد، «جان مک‌کین» رییس و تعداد زیادی از اعضای کمیته نیروهای مسلح سنای امریکا، به این باور‌ند که تعهدات درازمدت نظامی در افغانستان یک امر ضروری می‌باشد.
 
از سوی دیگر، به‌نظر می‌رسد که کمپبل و مک‌کین، حمایت ژنرال نیکلسون را نیز کسب کرده‌اند. نیکلسون به تاز‌گی به جای کمپبل به‌عنوان فرمانده عمومی نیروهای آمریکا و ائتلاف در افغانستان منصوب شده است.
 
نیکلسون، در پاسخ به پرسشی که در جریان جلسه تاییدیه‌ وی در سنا مطرح شد، گفت که اوضاع امنیتی افغانستان رو به وخامت است. وی هم‌چنان اذعان کرد که با سناتور مک‌کین در مورد این‌که شمار سربازان آمریکایی در افغانستان باید مطابق به وضعیت این کشور تعیین شود، نه از روی جدول‌بندی زمانی موافق می‌‌باشد.
 
این گزارش می‌افزاید: ممکن است آمریکا برای خروج نسبی از افغانستان خود را آماده کند اما این کشور پایگاه‌های استراتژیک خود در افغانستان را حفظ خواهد کرد، به‌ ویژه آن عده از پایگاه‌هایی را که در مسیر گاز تاپی (ترکمنستان، افغانستان، پاکستان و هند) قرار دارند.
 
این امر زمینه را طوری برای آمریکایی‌ها فراهم می‌سازد که این کشور قادر ‌شود جلو توسعه کشورهای مثل چین، پاکستان، روسیه و ایران را بگیرد. بنابراین حضور نظامی موثر و کوچک در افغانستان برای امریکا بی‌نهایت مهم می‌باشد.
 
از زمانی‌که روسیه به‌عنوان قدرت اصلی در کنار امریکا در خاور‌میانه ظهور کرده حضور نظامی در افغانستان برای امریکا به یک امر مهم بدل شده است.
 
همزمان با مذاکره و «خروج نسبی» به آمریکا اجازه خواهد داد که در بازی منطقه باقی بماند. چنین سناریویی هم‌چنان دولت امریکا را قادر می‌سازد تا از آن در داخل کشور خود نیز از نظر سیاسی استفاده کنند.
 
گفت‌وگوهای گسترده‌ای در «واشنگتن دی‌سی» در میان محافظه‌کاران صورت گرفت که اشتباه دولت «باراک اوباما» در مورد مداخله نکردن در سوریه هزینه سنگینی را به دولت عراق تحمیل کرد.
 
از این رو، وضعیت در خاور‌میانه، آمریکا و متحدانش را به این وا داشته که ترک کردن افغانستان تاثیرات عمیق بر آن‌ها به‌جا خواهد گذاشت. بنا سیاستمداران آمریکایی معتقدند که خروج مطلق سربازان آمریکایی از افغانستان، ایالات متحده را با یک خطر جدید روبه‌رو خواهد کرد.
 
حضور نظامی آمریکایی‌ها در افغانستان این کشور را قادر می‌سازد که کارهای مرتبط به روسیه و هم‌چنین جاده ابریشم چین را زیر نظر داشته باشد.
 
معمای افغانستان در مورد دستاوردهای 15 ساله آمریکا
 
معمای افغانستان، ممکن بیش از این در باره تروریسم نباشد، بلکه بیشتر در مورد حفظ و دستاوردهای آمریکا ‌باشد که در طول 15 سال جنگ این کشور به‌دست آمده است. حضور نظامی حیاتی و موثر و مهیا ساختن زمینه مذاکره با شورشیان امر مهم برای تامین امنیت پایگاه‌های نظامی آمریکا در افغانستان می‌باشد.
 
در نتیجه، دولت افغانستان و آمریکا هر 2 تلاش دارند و اخیرا کانال‌های مختلف دیپلماتیک را برای این کار گشوده‌اند تا به هدف گفته شده دست یابند.
 
/