همه شهر بوی حسین(ع) گرفته...

: هوایی حسین (ع) است این دل. دل‌ها هوایی اوست. ابرو باد و باران هم به ضیافت او آمده‌اند. مهمان داریم، مهمان عزیزی است. مهمان عشق و خون و خدا. همه شهر بوی او را می‌دهد. عطر ناب عشق او جان را لبریز کرده است.

به گزارش او نشان حیدر است. فرزند مرتضی علی(ع) است. دردانه زهرا و نور چشم مصطفی(ص)، نام او دل دیوانه را مست می کند.

عاشورا غزل زیبای حسین (ع) است، بیت بیت این غزل، راز کربلا را می سراید، غزل از کربلا آغاز می شود تا وصل شود به دردانه ای دیگر از زهرا(س)؛ راز کربلا در چیست؟ این که هر سال می آید و می رود، محرم می شود و ما رخت غم بر تن می کنیم و شبی به عزا می نشینیم و اشکی می ریزیم، بس است تا سایل دیگر؟!

اگر به پایش آبرو می دهیم که باید؛ اگر بی قراریم و آشفته حال حسین(ع) هستیم، پس این آشفته حالی را، این حیرانی و سرگردانی را، تا قیام مهدیِ (عج) حسین(ع) در جان و دل نگه داریم.

حرمت محرم و حسین(ع) حریم پاکی هاست و ما از نسل اوییم. نسل آفتاب، از تبار خورشید، حسین(ع) سرچشمه خورشید است. برای سیراب شدن از سرچشمه خورشید، تزویر و ریا جایی ندارد، حائل است بر چهره سرچشمه خورشید. حسین می درخشد، عالم تاب است، «میان عاشق و معشوق هیچ حائل نیست تو خود حجاب خودی حافظ از میان برخیز»

نکند دیر از میان برخیزیزم و دیر به کربلا برسیم؟! آنگاه تنها تماشاگر روز واقعه خواهیم بود. و تنها باید نظاره کنیم و افسوس بخوریم و آه حسرت در دل بکشیم. کربلا پر از زیبایی است. بدی آن سوی میدان است. نکند به آن سوی میدان برویم از برای غنیمت!

زیبایی کربلا تنها جان باختن نیست که جان باختنش هم زیباست. کربلا میدان عاشق و معشوق است. معامله ای نیست که سرسپردگی است. یقین است، شک نیست. داستان دلداگی است. وصل است، هجران نیست. لبیک است.

سالار، می دانید از شیعیانش چه می خواهد؛«به درستی که شیعیان ما قلبشان از هر ناخالصی و تزویر پاک است.»

اگر داریم این ناخالصی و تزویر را در دل، بیرون بریزیم در این روزهای آسمانی و عاشقانه، نگه داریم تا محرم بعد حرمت را، وصلش کنیم به هم. اگر دوست داریم روز قیامت بر سر سفره های نور بنشینیم، زائر حسین باشیم و عاشق حسین.

از غافله عشق جا نمانیم. ما باشیم و نباشیم، بمانیم و نمانیم، او بوده است و خواهد بود، ماندگاری ما در بود حسین(ع) است.

و حسین، کربلا و عاشورا، رازها دارد که همچنان سر به مهر است. رازهایی که اگر آشکار شود، دنیا را تاب تحمل نیست. محرمی آمد و خواهد گذشت. آنچه می ماند باز هم ماندگاری حسین است و انتظاری که برای فرج از روز عاشورا باید کشید. عاشورا با مهدی موعود عجین است. یا حجت بن الحسن عجل علی ظهورک.

چون دل عشاق را در قید کرد
خودنمایی کرد و دل ها صید کرد

امتحانشان را ز روی سرخوشی
پیش گیرد شیوه عاشق کشی

دل پریشانشان کند چون زلف خویش
زانکه عاشق را دلی باید پریش